Peygamberlerin varisleri olan rabbânî âlimler de dini; akide, amel ve ihsan bütünlüğünde yaşarlar. Çokça salih amel işler ve hakka davet ederler. Dini yaşamadaki yüksek ihlasları nedeniyle davet ederken fazla söze ihtiyaç duymazlar. Çünkü varlıkları bir nevi davet haline gelir. Sünnet-i seniyye ve güzel ahlaka muvafık halleriyle gönüllere girerler. Tövbeye vesile olurlar.