Röya Abraham
@_Roya_Abraham_
°𝓪𝓹𝓪𝓽𝓻𝓲𝓭𝓮
•𝓸𝓶𝓷𝓲𝓪 𝓯𝓾𝓲, 𝓷𝓲𝓱𝓲𝓵 𝓮𝔁𝓹𝓮𝓭𝓲𝓽
•𝓻𝓮𝓶 𝓿𝓲𝓭𝓮𝓻𝓾𝓷𝓽, 𝓬𝓪𝓾𝓼𝓪𝓶 𝓷𝓸𝓷 𝓿𝓲𝓭𝓮𝓻𝓾𝓷𝓽
Baku Slavic University
Baku State University
Bakı, Azərbaycan
10.09.1998
1.920 kütüphaneci puanı (Geçen ay: 40)
6373 okur puanı
Temmuz 2018 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Röya Abraham bir yorumu yanıtladı.
Röya Abraham bir yorumu yanıtladı.
Ol güli-xəndanı görmək mümkün olsaydı mənə,
Səntək, ey bülbül, gülüstanə güzar etməzmidim?
–aşiq sevgilisini gülə, özünü isə bülbülə bənzədir.
Möhtəşəmdi 😊
Röya Abraham bir yorumu yanıtladı.
Sən nə istəyirdin, nələr itirdin?
Qorxma kül olmaqdan, yan, məhəbbətim.
Sən mənim başıma nələr gətirdin,
Ay ilk məhəbbətim, son məhəbbətim.
O parlaq sevgimdən çox utanıbdan,
Ulduzlar eşqimdən qızartı dərmiş.
İnsanlar bir dəfə doğulduğundan,
Elə bir dəfə də sevə bilərmiş.
Mənəm, milyard naxış səpmişəm göyə,
De, varmı hesabı
"Sıxma ürəyimi, ürək cəhənnəm,
Axı sən ordasan, sən sıxılarsan."
İncəliyə bax ki cümlədə, bunu həm yazar həm də ifaçı vurğulu edir və elə gözəl məna kəsbedir ki 🫠
Okur Takip Önerileri
Röya Abraham bir yorumu yanıtladı.
Bir keresinde biri, "Aptallık dışında her kötülüğün çaresi vardır," demişti. "İnatçı bir aptalı azarlamak ya da bir ahmağa nasihatte bulunmak suya yazı yazmaktan farksızdır."
Sayfa 61 - Martı Yayınları, 1. Baskı
Birçok alerji türü var. Ama bir tanesi eksik: Aptal alerjisi. Bazı insanların gerizekalılıklarının insana hissettirdiği polenden, tüyden, laktozdan, glutenden daha kötü. İnsanın gırtlağını rahatsız eden bir alerji türü bu. Böyle boğazına boğazına çökerken o his, karşısındakinin ümüğünü sıkmak istetecek bir his. Tabi ki derin bir nefes alıp, zararlı maddeden uzak duruyoruz. ^^
Aralarında en tehlikelisi de bu maalesef. Çok zor olsa da, böylelerinden uzak durmalıyız :)
Bir insana bir insan herhalde yeterdi. Fakat o da olmayınca?
Sayfa 143 - Yapı Kredi Yayınları, 113. Baskı
Her şeyin bir hayal, aldatıcı bir rüya, tam bir vehim olduğu meydana çıkınca ne yapılabilirdi? Bu sefer inanmak ve ümit etmek kabiliyetini ben kaybetmiştim. İçimde insanlara karşı öyle bir itimatsızlık, öyle bir acılık peyda olmuştu ki, bundan zaman zaman kendim de korkuyordum. Kim olursa olsun, temasa geldiğim herkesi düşman, hiç değilse muzır bir mahluk telakki ediyordum. Seneler geçtikçe bu his kuvvetini kaybedeceğine şiddetlendi. İnsanlara karşı duyduğum şüphe, kin derecesine çıktı. Bana yaklaşmak isteyenlerden kaçtım. Kendime en yakın bulduğum veya bulacağımı zannettiğim insanlardan en çok korkuyordum. "O bile böyle yaptıktan sonra!.." diyordum...