"Benim ümidim... Yağını nereden alıyor? Fitilini kimler tazeleyip yakıyor? Bilmem, bilmem... Fakat, bu umut benim tek gıdamdır. Bu umut benim yaşama gücümün en son parıltısıdır." (sf. 109)
Atmosferde kayıp biten yıldız hafifliği kadar düşüm,
Yokluğunun dayanılmaz boşluğunda
Alevlerle üşümüşüm.
Mevsim güneş saçsa,
Toprak çiçek açsa,
Ne çıkar?
Yoksa senin gülüşün,
Renksizdir, mehtapsız deniz zifirisi kadar;
Âlemin görünüşü...
Diyarbakır'da sakalım suçludur saklanır
Hırçın Fırat'ta asi ruhum ayaklanır
Her yanıma bu topraktan meziyetler saplanır
Bu beden ancak teneşirde paklanır
Şimdi suskunum,şimdi beyaz, şimdi durgun
Neden dağlarıma kara bulutlar vurgun
Ben gezerim terki diyar ruhum göklerde
Anlatamam hallerim nasıl hasta nasıl yorgun