Hadi çatıya çıkalım!
Orada bu ışıklar çok daha güzel;
Amansızca mânâ yükleyebilirler,
Boş bakışlarımıza, dolu kadehlerimize,
Her canlının sahip olduğu ikilemlerimize...
Sen gitmeyi teklif ediyorsun,
Ben unutmayı...
Bu ikisi aynı şey aslında...
İkisi de imkânsız...
İkimiz de çok iyi biliyoruz...
Bu ışıklar böyle çok güzel...
Lütfen biraz daha kalalım,
Ağrı duymanın bile bir hikmeti varsa eğer
Ve mânâlı bakamıyorsa
Üzerine şiirler yazılabilecek tüm yüzlere,
Bu gözler...
Dokunmayın yüreğime
Yaraları kapanır gider...
...Sonra anlıyorsun ki; hayat kıskançlıklar için çok kısa... Nefret için de öyle... Sevebildiğimiz kadar sevip, sevilmezsek "Canın sağ olsun!" deyip gitmek gerek... Gerisi gereksiz...