Emre Uçar
@_denge_
~denge~
Matematik öğretmeni
Antalya
428 okur puanı
Mayıs 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Okurken "yine yazmış!" diyeceksin...
Ülkemizde yalnızca toplum hayatının değil, toplum hayatının en küçük birimi olan aile hayatının da bir dönemini resmeden bir eserdir. 
Orhan Kemal genellikle "bizim büyük çaresizliğimiz" diyebileceğimiz şeyleri en yalın, en gerçekçi anlatan yazarlarımızdan biridir. Bu romanında da bir ana hikayenin etrafında onlarca "bizim büyük
Z kuşağı kardeşlerim, bu kitabı mutlaka okuyun!
"En çok iletişimde olduğunuz, beş kişinin ortalamasısınızdır." şeklinde bir fikir vardı. Bunu hep çok doğru bulmuşumdur. İnsan, gençliğinde, beyin yaşı olgunluğa eriyorkenden özellikle, iletişimde olduğu kişileri bu fikre göre seçmeye başlayabilse çok daha iyi olurdu. Kitapta ana karakterimizin bu yolculuğunu izliyoruz aslında. Bir yandan gençlik, bir yandan aşk-sevgi, bir yandan arkadaşlar, bir yandan aile, bir yandan iş hayatının kurt düzeni derken arka planda hep değişen bir çevre... Sorumluluk bilinci nedir? İnsan nasıl sorumlu olur, nelere karşı sorumlu olmalıdır? Yaşamın önceliklerini düşünürken, kendi yaşamadığı zorluklarla kimleri yargılayabilir insan? Hatta bu soruların yanında "yaşamın amacı nedir?" diye sorduran bir eser... Pişmanlıklar, gurur, tutarlı eylem... Tüm bu anahtar kelimeleri bırakıp kaçıyorum bu incelemeden; çünkü üstad Orhan Kemal öyle çok şeyi, öyle ustalıkla anlatmış ki, öyle ikilemlere düşürmüş ki bizi, ben içinde yargı barındıran bir tespit yapamıyorum, bu anahtar kelimelerle. Okuyun ve bu denizde siz de yüzün.
Karşıt okumalarıma bir inceleme ile başladım bu yıla...
Yazardan başlayalım. Günümüzde, kendisinin adını sıkça kullandığı halde, onu pek de okumuş olduğunu sanmadığım bir kitle var. Fikirlerinin tam olarak neye işaret ettiğini kavrayamamış, yüzeysel çıkarımlarla, anakronik yaklaşımlarla bu yazarı bayraklaştıran bu kitle; sorduğumda 
Hüseyin Nihal Atsız'ı bana açıklayamıyordu. Ben, kendisi hakkında belgeseller
Okur Takip Önerileri
Olumlu tavsiye vereceğim bir inceleme ile karşınızdayım. İsminden de anlaşılacağı üzere tam bir 101 kitabıdır. Yunan mitolojisi ile ilgilenenler bu kitap ile başlayabilirler. Yol arkadaşı olarak tabi ki 
Mitoloji Sözlüğü yanlarında bulunursa iyi olur.
Kitabın olumsuz eleştireceğim iki yönü olabilir. Birincisi; 'mitoloji 101' adı verilmesine rağmen sadece yunan mitolojisi ile ilgili olması... Buradaki özür, tek bir yazarın kitabı olduğu için her mitte uzman olunmaması tabi ki. "E bir kolektif yazar grubu yazmıyorsa bu ismi vermeselermiş" diyebiliriz. Burada da eminim bir 'satış stratejisi' söz konusu.
İkinci olumsuz eleştirim; bazı mitsel olayların üzerinde fazla durulmamışken, bazılarında gereksiz detaya gidilmiş gibi gördüm. Elbette bu, bir 101 kitabı için mazur görülebilir.
Bunlara karşın, sadece yeni başlayanlar için değil, önceden bilgisi olanlar için de faydalı bir eser. Ben Yunan Mitolojisinde oldukça bilgi sahibiyim. Hatta 
İlyada kitabını da bu kitaptan çok önce okumuştum. Ama yine de bu kitabı okurken sıkılmadım. Genel olarak tavsiye ediyorum. Geçmişin inançlarının, şu anda mitolojiye dönüştüğünü görmek, özellikle bizim toplumumuzda bir şeylerin daha iyi anlaşılmasına yol açacaktır.
Şimdi buraya mükemmel olmayan bir inceleme yazacağım. Ama zaten ne mükemmeldir ki... Bu kitap da öyle. Mükemmel olmaması, onun en önemli özelliği bence... Bazı hikâyeler, anlatılar, söylenceler vardır; biri size onları aktardığında bir burukluk duyarsınız. Hüzün olamamış bir burukluk... "Hayır, bunun böyle olmaması lazım, bir yanlışlık var..." diyebilirsiniz. Hatta karşı çıkabilirsiniz. Ama içten içe de bilirsiniz ki; bütün bunlar zaten böyle anlatılmak istenmiştir. Güzelliği buradadır.
Yazarın 
Açlık kitabını okurken sıkılmıştım ama bittiğinde üzülmüştüm. Ayrıca o zaman da yukarıda anlattığım o "burukluğu" hissetmiştim. Bu kitapta da böyle oldu. Bir sonuca mı varmanız gerek; kitabı en iyi anlatan alıntıyı yorumlara ekleyeceğim. Ama benden söylemesi, bir sonuca varmamıza gerek yok...
Gogol'ün Paltosundan Çıkmak
Gogol okumaya, "Ölü Canlar" ile başlamıştım. Kötü bir seçim olduğunu şimdi fark ediyorum. Belki ileride o kitabı tekrar okurum. Ama şu anki bilincimle değerlendirecek olursam 
Ölü Canlar kitabını beğenmediğimi biliyorum. Bu çeviri ile veya o zamanki bilincimle ilgili olabilir. Asıl incelememe dönecek olursam; benim gibi yanlış bir seçimle başladığını düşünenler daha fazla düşünmeyip 
Mayıs Gecesi kitabını okuyabilirler.
Naçizane şu izlenime kapıldım: Gogol, roman değil de hikaye yazarı olarak çok değerli. Daha önce okuduğum öykülerinden de 
Palto bir şaheserdir. 
Fyodor Dostoyevski "hepimiz Gogol'ün Paltosundan çıktık." demekle bu hakkı teslim etmiştir.
Ben bu incelemeyi şimdilik genel bir Gogol İncelemesi (daha doğrusu izlenimi) olarak buraya bırakıyorum. Yeterince fazla eserini okumadım. Bunda ilk okumamın etkisi o kadar büyük ki, sanırım 
Burun öyküsünü beğenmeyişim bile bundan olabilir. 
Bir Delinin Hatıra Defteri eserine ise biraz daha olumlu bakmıştım. Sonra Palto geldi, hikâyeyi sevdim ve açıkçası Gogol kafamı karıştırdı. Ben de uzun bir süre Gogol okumayı erteledim. Bütün bu okuma serüvenimi bu kadar uzun anlattım ki, benim gibi erteleyenler, neredeyse hikâyenin kendisi kadar uzun bu incelememi okuyacak kadar sabırlıysalar, Mayıs Gecesini zaten okusunlar.
Tam anlamıyla akıp giden, sürükleyen, duygulandıran, düşündüren bir "uzun hikâye"dir.
Gogol hep böyle mi yazmalıydı, bilemiyorum. Biraz da ileride fikrimin değişip değişmeyeceğini görmek için bunları yazıyorum. Herkese keyifli okumalar...
