Raide Morte
@_nisanur
Fleur de lys <3
Öğrenci
627 okur puanı
Eylül 2018 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Ama yazının da bir yaşamı var sanırım; hem kağıdın üzerinde zuhur etmek için kendi zamanını bekliyor hem de kafamdakilerin kağıtta nasıl şekilleneceğine kendi karar veriyor.
Yalnızlığımın çevremde konuşacak arkadaşım olup olmamasıyla ilgili olduğunu sanırdım; çevremde bir sürü insan varken iliklerime kadar yalnız hissettiğimi görünceye dek.
Sayfa 10
Ben sonu kendime başlangıç yaptım.
Okur Takip Önerileri
Her ben bencildir, her kent kentsel olduğu gibi.
Sayfa 23Kitabı okudu
Pavese
Yaşanacak bir yaşam vardır. Binilecek bisikletler var. Yürünecek yaya kaldırımları ve tadına varılacak güneş batışları vardır.
Sayfa 17Kitabı okudu
Aşk acısı içinde bir ceset gibidir. Ama kendini bu durumdan kurtarmak ister, çünkü kendisini sevmediği sürece aslında aşık olamayacağını bilir.
Sayfa 14Kitabı okudu
Kendisini çok yalnız ve terkedilmiş hisseder.
Sayfa 14Kitabı okudu
"Herhangi bir yerde, herhangi bir zamanda yaşamım bitti. Bilmiyorum nerede, ne zaman. Ve işte o bittiği yerde
başladı. Acının sonunda ... Acı ile ...
"Yaşamı sevmekle birlikte ölüme
alışmak da büyüyor, gelişiyor. Güzellikler kazanıyor. Bu sevgiyi nasıl rahatlıkla
uğur/uyarsam, yaşamı da o denli rahat,
o denli güzel uğurlamalı. Sevgilerimi
doyumla devretme/iyim. Esintilerin yumuşaklığı, Akdeniz yağmurunun yoğunluğu gibi ... "
Tezer Özlü
Yaşamın Ucuna Yolculuk
"Bütün yaşama cesaretini ölülerden alıyorum. Alıntılarında yaşadığım
ölülerden. Bu kahrolası dünyayı, yaşanır
bir dünyaya dönüştürmeyi başarmış
ölülerden. Dünyanın her ihtiyacı olan olguyu vermiş, söylemiş, yazmış ölülerden."
"Sisler bulvarı ayaklanıyor
Artık kalbimi susturamıyorum"
Tezer Özlü de içinde bitmek bilmeyen
bir ayaklanmada ne kalbini ne de kafasının içinden geçenleri susturur kırk iki yıllık ömründe
"Sisler Bulvarı'na akşam çökmüştü
Omuzlarımıza çoktan çökmüştü
Kesik birer kol gibi yalnızdık
Dağlarda ateşler yanmıyordu
Deniz fenerleri sönmüştü
Birbirimizin gözlerini arıyorduk"
"Yabancısı olmadığım bir tek olgu
var. O da kendi varoluşum. Belki tek
mutluluğum bu. Tek bağlantım. Kendimi
kavrayamazsam, tüm varoluşum yitmiş
demektir." diyen Özlü kendini yazıyor
otobiyografik romanlarında, böylece varoluşunu Türk edebiyatına sonsuza
kadar kazımış oluyor.
Tezer Özlü'nün yazdığı kitapları okumak, Tezer Özlü'yü okumak oluyor.
"Ölüm düşüncesi izliyor beni. Gece gündüz kendimi öldürmeyi düşünüyorum. Bunun belli bir
nedeni yok. Yaşansa da olur yaşanmasa da. Beni kendimi öldürmeyi denemeye iten bir kaygı ..."