Dağınık bir halde yaşayan insanların sayıları ne olursa olsun, bir biri ardınca, bir kişinin hükmü altına girmelerinde benim gördüğüm, bir milletle şefi değil, ancak bir efendi ile köleleridir. Bu belki bir topluluktur ama, hiçbir zaman toplum değildir. Çünkü, burada ne kanunun yararı ne de siyasi bir bütün vardır. O adam dünyanın yarasını hükmü altına alsa bile, yine de fert olmaktan çıkmaz; diğerlerinkinden ayrı olan menfaati hep özel bir menfaattir.