Gül yetiştiren adam, severek okuduğum bir kitap oldu. Hayata farklı pencerelerden bakan insanların yaşantılarından bahsetti. Bir tarafta geçmişini, asıl kimliğini unutmuş bir toplumun değersizlik içinde yaşayışının memnuniyeti diğer tarafta ise bu yozlaşmanın, cahilliğin acısını sırtına yüklemiş bir adamın vicdan sızısıyla kendini gül yetiştirmeye vermesi ve sessizliğini 50 yıl sonra bozması, doğruların mahkumu olması.
Gerçeklerin konuşulamadığı, susturulmuş, korkutulmuş, cahil bırakılmış bir toplumun hikayesi.
İyi okumalar dilerim.
