"Korkunun olmadığını da biliyorum. Ancak...”
“Ancak ne?”
“Ancak insanlardan korkmadığımız sürece.”
261 syf.
·
Puan vermedi
Okur Takip Önerileri
Gözlerimiz görmemeye başlamazdan önce bizler zaten kör olmuştuk, korku bizi kör etmişti, aynı korku yüzünden körlüğümüz sürüp gidecek.
işte kader hep böyle davranır bizlere, hemen arkamızdadır, omzumuza dokunmak içini elini çoktan ileri doğru uzatmıştır, bizlerse hâlâ, Geçti gitti, gösteri bitti, yine aynı hikâye, diye homurdanıp dururuz.
"Unutma, hayatını, özgürlüğünü, sahip olduğun her şeyi istiyorlar. Buna karşı koymalısın!”
Yüreğinin derinliklerinde bu sis duvarını parçalamak, bir yerlerde uyanışın, aydınlanışın mesajını, yaşamın gerçekliğini, güvenliğini, kesinliğini hissetmek istiyordu.
Sayfa 4Kitabı okudu
"İnsanları yargılamaktan değil, anlamaya çalışmaktan zevk alıyorum."
Ama ölüme karşı savaşırken beni öylesine uzun bir süre tek başıma bıraktınız ki, artık yalnız ölümü görüyor, ölümü hissediyorum! Sanki ben de bir ölüyüm!
Bana yaptıklarının hepsini bağışlıyorum. Ben katilimi seviyorum... Ama senin katilini nasıl sevebilirim ki?
Peki, sen benim yerimde olsan ruhun toprağa gömülmüş olarak yaşamak ister miydin?
Bizi birbirimizden ne yoksulluk, ne düşkünlük, hatta ne de ölüm; Tanrı’nın ve şeytanın üzerimize yağdıracağı hiçbir şey ayıramayacakken, bunu sen kendi isteğinle yaptın. Seni yürekten yaralayan ben değil, sensin.