"Her insan bedeninin çürüyeceğini bilir ve bundan korkar” dedim.
“Ama çoğu insanın ruhu gövdesinden önce çürür; nedense bundan kimse korkmaz!”
"Peki, annemle babamın mezarını hiç ziyaret ettin mi?”
“Hayır” dedim sessizce.
“Niye?”
“Çünkü ben zaten oradayım” dedim.
Beni sen görüyorsun, ben kendimi görmüyorum, belki de sana göre ölmedim, kendime göre öldüm.
Okur Takip Önerileri
Birine âşık olmak, gözü bağlı olarak, bir uçurumun kıyısında yürümek demektir. Başına neler geleceğini hiçbir zaman bilemezsin. Sonu ölüm de olabilir, cinayet de, intihar da.
Hâlbuki mesele çok basit: İnsan hastalanır ve ölür.
Kendimi çok sevdiğim an, kendime çok acıdığım an. Beni yalnız bu koruyor: Bu aşk, bu merhamet.
Beğenmek, sahip olmanın en iyi şekli, sahip olmaksa beğenmenin en kötü şekli olsa gerek.
"Korkunun olmadığını da biliyorum. Ancak...”
“Ancak ne?”
“Ancak insanlardan korkmadığımız sürece.”
Gözlerimiz görmemeye başlamazdan önce bizler zaten kör olmuştuk, korku bizi kör etmişti, aynı korku yüzünden körlüğümüz sürüp gidecek.
işte kader hep böyle davranır bizlere, hemen arkamızdadır, omzumuza dokunmak içini elini çoktan ileri doğru uzatmıştır, bizlerse hâlâ, Geçti gitti, gösteri bitti, yine aynı hikâye, diye homurdanıp dururuz.
"Unutma, hayatını, özgürlüğünü, sahip olduğun her şeyi istiyorlar. Buna karşı koymalısın!”
Yüreğinin derinliklerinde bu sis duvarını parçalamak, bir yerlerde uyanışın, aydınlanışın mesajını, yaşamın gerçekliğini, güvenliğini, kesinliğini hissetmek istiyordu.
Sayfa 4Kitabı okudu
"İnsanları yargılamaktan değil, anlamaya çalışmaktan zevk alıyorum."
Ama ölüme karşı savaşırken beni öylesine uzun bir süre tek başıma bıraktınız ki, artık yalnız ölümü görüyor, ölümü hissediyorum! Sanki ben de bir ölüyüm!
Bana yaptıklarının hepsini bağışlıyorum. Ben katilimi seviyorum... Ama senin katilini nasıl sevebilirim ki?