Lisedeyken edebiyat hocam bu kitaptan bahsedip, önermişti. Ta o zamandan beri kitaplığımda beni bekliyordu. Eduard Leve, kitabı yazıp, teslim ettikten on gün sonra, aynı kitapta yazdığı şekilde intihar etmiş. Yıllar önce de bana kitabı aldıran şey bunun ilgimi çok çekmesiydi.
İntihar eden arkadaşının ardından, onun hayatını anlatan kişinin ağzından, bu kişinin hayatını ve onun intiharı seçişini okuyoruz. Bazı yerlerde bu kişiyi kendime o kadar çok benzettim ki, şaşkınlıkla okudum. Umarım sonumuz da aynı olmaz :D Sonuç olarak; intihar eden her insanın bunalımda olmasından dolayı intihar etmediğini, bazı kişilerin bunu bilinçli bir şekilde tercih ettiğini görüyoruz. Hatta kitapta ağır bir intihar güzellemesi var. Bakış açımı değiştirdi diyebilirim. Fakat hala daha intiharın bir korkaklık ve kaçış olduğunu düşünüyorum.