''Anımsama ile uyanış arasında son derece sıkı bir bağ vardır..''
Anımsama bir buluşma şeklidir.
Unutkanlıksa özgürlük.
Yaza unutma mevsimi , diyorum ben... Kışa anımsama.
Sayfa 204
Henüz var olmayan biri her şeye karşı kayıtsızdır, dolayısıyla ölen kişi de öyle. İkisi de bir hiçtir, ikisinin de bilinci yoktur, ilki önceden hayatını hissedemezse ikincisi de ona hiç sahip olmamış gibi bir şey anımsama yetisine sahip değildir. İkisi de aynı düzlemdedir, ne vardırlar, ne bilirler, bunu kabul etmek zor olsa da.
Sayfa 83 - Yky
Bildiğini anımsama yeteneğini yitirmişti...
Akşam: Günün, yaşamın akşamı. Akşam kendiyle kalıp anımsama ve düşünmenin zamanı ve saatidir. Bu anımsamanın anlamı bir şeyleri düşünürken bir toparlanış. Bunun için şimdi ve burada bizlere sunulan yalnızca kısacık bir an.
Sayfa 101Kitabı okudu
Kim bilebilir
Bellek denilen şey esrarlar dolu bir garib lunapark işte..Bazı olaylar bize olduklarından daha büyük ya da daha küçük ya da daha renkli görünüyorlar.Hatta bazen hiç olmamış olayları,hatta insanları anımsadığımızı sanıyoruz.Belki de uydurduğumu ya da kurguladığımı sandığım öykülerin bir çoğu gerçekte yaşayıp da unutmuş olduğum şeyler.Ya da tam tersi...Belki de her şey büyük bir anımsama anındandan başka bir şey değil.Bunu kim bilebilir ki?
Sayfa 28 - CanKitabı okudu
“Eski ruhbilimciler, insandaki dış duyulardan başka, beş de iç duyu kabul ederlerdi. Bunlar bellek (hafıza), sezgi (vahime), imgelem (muhayyile), anımsama (müzekkire) ve düşünme (müfekkire) idi. Bu beş duyu, bir ortak duyuda (hiss-i müşterek) birleşirdi.”
"Anımsama bir buluşma şeklidir,
Unutkanlıksa özgürlük."
Süleyman, Yeryüzünde yeni bir şey yoktur diye buyurur. Böylece nasıl Eflatun, bütün bilginin yalnızca anımsama olduğunu kurmuşsa; Süleyman da bütün yenilik, yalnızca unutuştur yargısını verir.
