yarılan yerdi
kırılan dalga
bu yüzden söylüyorum sonsuz bir yazdı
o kadar
başka bir şey anımsama
anımsamak*
Anımsama, bir an için geri dönmek değildir, kendimizi, geçmişte elinden sıyrıldığımız ölümün kucağında bulmamız demektir; bir şey unuttuğumuzda değil, bir şey anımsadığımızda ölüm aklımıza gelir, çünkü anılarımız ölümün de anıları..
ikiKitabı okudu
"Hayaller güzeldi, azizim.
Güzeldi fakat güzel oldukları kadar imkansızlardı da. Ve acımasız. Lâkin öyle olmasalardı, onlara hayal demezdik. Hatıra derdik, yaşanmışlık derdik, anımsama derdik...
Hayal demezdik."
Sayfa 233Kitabı okudu
Haber ve bilgiye boğulmuş rafine totaliter toplum, tarihi silen bir toplumdur. Her şey sanki buz üzerine yazılmış yazı gibidir. Geriye dönük bir düşünme tarzı neredeyse olanaksızdır, çünkü biz daha algılayamadan haber kaynağı çabucak ortadan kaybolur. Durmadan yeni haber ve bilgilerle tıka basa “beslendiğimiz” için daha önce verileni anımsama fırsatımız çok azdır. Enformasyon hep anında ve şimdi verilir. “O zamanki ve daha önceki” ile kıyaslama şansımız ya çok azdır ya da hiç yoktur. Son haberleri alırız. Biraz sonra kamuoyu yoklamaları, son haberlere anlık tepkilerimizi bildirir. Böylece, daha komşularla, hatta evde bile, fazla bir tartışma şansına sahip olamadan, ne düşündüğümüz hakkında bize bilgi verilir
Uzanıyorum toprağa yüzükoyun
Papatyalar sırtlarını dönmüş çançiçeklerine
Ne bir kımıltı var, ne bir ses
Ne de bir düşünce, bir anımsama işte
Diyorum, yaşamıma dadanan bir an bu
Sophokles Aiskhlos'a dargın belki de.
Anımsama bir buluşma şeklidir.
Unutkanlıksa özgürlük.
Sayfa 60Kitabı okudu
Beyin, dengesini koruyabilmek için bizleri tekrarlayan, ufak anımsama dozları deneyimlemeye iterek travmayla ilişkili hassaslaşmış anılarımızı sakinleştirmeye çalışır. Hassaslaşmış bir sistemin tolerans geliştirmesi için çabalar.
Nefes aldığını hatırlıyor musun? Ancak bir sorun olduğu zaman hatırlarsın. Nezle olduğun zaman, nefes alamadığında ya da başka bir sorun olduğu zaman hatırlarsın, ama bunun dışında nefes aldığını anımsayan olur mu? O yüzden insanlar sadece başları derde girdiği zaman Tanrı'yı hatırlar. Aksi halde, kim hatırlar ki? Tanrı sana nefesinden bile yakındır, sana kendinden bile daha yakındır. İnsan bunu unutuyor.
Hiç dikkat ettin mi? Eğer bir şeyin yoksa, sürekli aklındadır. Sahip olduğun zaman da unutur ve kanıksamaya başlarsın. Tanrı kaybedilemediği için onu anımsamak çok zordur. Ancak çok az sayıda insan Tanrı'yı anımsama yeterliliğine sahiptir. Çünkü hiç uzak kalmadığımız birini hatırlamak çok zordur.
Okyanustaki bir balık okyanusu unutuyor. Balığı karaya çıkartıp, sıcak kumların üzerine at, işte o zaman balık bilir, o zaman balık hatırlar. Ama seni Tanrı'nın dışına atmak mümkün değildir; onun bir kıyısı yoktur. Tanrı, kıyısız bir okyanustur. Ve sen de bir balık gibi değil bir dalga gibisin. Sen tıpkı Tanrı gibisin; senin doğan ile Tanrı'nın doğası aynı. 194.jpg)
Osho