Seni o kadar özlüyorum ki, tarifi olamaz. Yanımda olsan “açsam yüzün baksam dursam". Dostluğuna, sevgine, şefkatine, teselline o kadar muhtacım ki sevgilim. Beni senden başkası avutamaz, teselli edemez. Ne yapayım söyle bana. Ne edip, nerelere gideyim. Derdimi kimlere dökeyim. Ah sevgilim ah... Bir gün içinde belli aralıklarla ölümün
Yazıya başlamadan önce arka penceremdeki ağacın gökyüzüne uzanan yapraklarına baktım. Hâlâ yerli yerindeler. Zihnim sonbaharın henüz gelmediğine tutunsa da soğuk günlere uzanan hatıralarını art arda dizmeden yapamadı. Rengi değişti günlerin. Biri yılın şarjı bitmesin diye parlaklığı kısmış gibi. Tam da böyle bir günde, bir sene önce buluştuk Fakir
Her evin kapısında Ceren Özdemir, reddedilen her korunma başvurusunda Ayşe Paşalı, her şarkıda Değer Deniz, her kuaförde Muhterem Evcil, her sınavda Ceren Damar, her kedi sevgisinde Merve Kotan, her plazada Şule Çet vardır. Her şehirde "Özgecan" adı verilmiş bir yer, dünyanın ummadığınız bir yerinde "Ölmek istemiyorum"
İlk olarak Böyle Gelmiş Böyle Gitmez ile başlayıp, Mart ayında devamını Zübük, Surname, Tek Yol, Yaşar Ne Yaşar Ne Yaşamaz kitaplarıyla yaptığım okuma başlangıcımda son durağım Mum Hala oldu. Kitap az da olsa birçok kişinin radarına girmiştir, bunu fark edip sevinsem de kesinlikle hem daha çok kişi tarafından okunmayı hem de üzerine uzun uzun
"Adama, kişiye, kişilere gruplara, cemaatlere, vakıflara, derneklere hizmet işi bitti.” Ben bu sözü çok seviyorum çok da benimsiyorum. İstanbul’daki düzenin yansıması olan bu sözleri İmamoğlu’nun sesinden duymuştuk. İşte bu kitap yine aynı sözlere bir açıklama niteliğinde.
Bu kitap Gökçek belediyeciliğinindeki israfın gözler önüne serilen
Hayatlarımız kırılgandı; utancın ve pişmanlığın acılarıyla, iletişim de yanlış anlaşılmalarla doluydu ve kitapların, müziğin, sanatın ve diğer insanların ortaya attığı fikir sağanağına karşı hissedilen güçlü ve yoğun bir hayret duygusuyla doluydu; zaman, üzerine basa basa büyük harflerle yazılan Aşk, Hayat, Zaman, Yaş, Hayal Gücü soyutlamalarının
Bütün anneler, annelerin en güzeli,
Sen, en güzellerin güzeli.
Onüçünde evlendin,
Onbeşinde beni doğurdun,
Yirmialtı yaşındaydın,
Yaşamadan öldün.
Sevgi taşan bu yüreği sana borçluyum.
Bir resmin bile yok bende,
Fotoğraf çektirmek günahtı.
Ne sinema seyrettin, ne tiyatro.
Elektrik, havagazı, su, soba,
Ve karyola bile yoktu
...
Islanınca esmer defterleri yüzümüzün
bu çamurla kanla alınteriyle gizli bir yazgı çakıyor bir an.
Karanlık feneri ülkemizin.
Nasıl bir yalnızlık, unutulmuş bir ışık diliyle
çırpınırken biz üstümüze geliyor büyük gemisi geleceğin
Bir tenis topu, koşan bir çocuk, bir gözyaşı bile değiliz.
Yalnızca bir ağaç ailesi ve bir köşede
yıllardır bizi
•Bizim aydın yazarlarımızın bir sürgün öyküsüdür gider. Edebiyat tarihimizde sürgüne gönderilmemiş kaç yazar, kaç şair var, iki elin on parmağını geçer mi sayıları? Ama sürgün var, sürgün var, Halikarnas Balıkçısı gibi sürgününü mavi sürgüne dönüştüren, bir bölgeyi doğası, denizi, insanı ile cennete çevirenler var. Hasan Ali Yücel gibi bütün bir
Aziz Bey üzerine iki kelimeyi bir araya getirme denemesi. Her kitapta bir iki satır da olsa kendimizden bir şeyler buluruz deriz ya sürekli, işte bu kitabı neredeyse clearskinle tarayıp tümünü buraya atmak geldi içimden. Ezberlemek istediğim "en"lerden bi tanesi keşke insan yapısı buna müsaade ediyor olsaydı.
Düşüncelerimiz yıllarca
Efsane ses, efsane adam.. ve de efsane bir kalem... Hepimizin severek dinlediği ve dinlemeye devam ettiği büyük usta Cem Karaca’nın Gazal’ı beni mest etti.. Ve çok uzun olmasa da içimde uyandırdığı hisleri yazmak istiyorum, istiyorum ki bu yalın diline rağmen kendine hayli çeken kitabı herkes okusun.
“CANIM BENİM,
BİDANEM İLKİM’İM
BEN ÇOK YAKINDA ÖLECEĞİM, BUNU HİSSETMEK DEĞİL, BİLİYORUM. VE ADINA LÖSEMİ DİYECEKLER ..
HOŞ KAL, HOŞ YAŞA VE BENİ, SANA RAĞMEN, UNUT- YA DA UNUTMA. AMA SANA SON İKİ LAFIM ŞUDUR;
1/HAYAT HER ŞEYE RAĞMEN GÜZELDİR
2/SENİ BU DÜNYADA ÇOK SEVDİM”
12/13.06.2001
İlkim Karaca’ya yazılmış bir ithaf, ve böyle niceleri.. Fikret Kızılok için, Barış Manço için, Kemal Sunal için bile şiirleri bulunuyor. Annesi ve eşi için yazılan duygu dolu mektuplar...
Hiçbir şeyin arka yüzünü tam olarak göremiyoruz, hissedilen duygular milyon tane zaten esasında.. Bu şiirler de öyle okuduğum zaman ne kadar beni yansıttığını düşünsem de şu an bile tam olarak içimde uyandırdığı duyguları dile getiremiyorum.
Ama biliyorum orkidelerimin arasından bakan gözlerin bana; “ne yalnızlık ne de yalan üzmesin seni...” diyor, biliyorum.
hizliresim.com/ByKm7qyoutu.be/YP7ghF9pwys
Nasıl böyle yetenekli olabilmişsin, nasıl böyle şahane eserler vermişsin, kıskanıyorum ve de biliyorum yazdıklarının tırnağı bile olamayacağımızı. Bunca duyguyla kıskançlıkla şimdi açıyorum bir şarkını daha. İyi ki yaşadın, yazdın, çizdin bize kıymetli bir servet bıraktın bütün devleşmiş eserlerinle iyi ki yaşadın Cem Karaca.
1950 Kuşağı'nın ilk kadın öncüsü Nezihe Meriç'in yaşamdaki yürüyüşü 85 yıl sürdü. Arkasında bıraktığı büyük edebi mirasın yürüyüşü ise geleceğe doğru uzanıp gidecek. Yola öyküyle çıkmıştı, sonrasında edebiyatın çeşitli dallarında çok sayıda eser verdi; öyküyü de bırakmadı.
Alacaceren hakkında neler yazacağımı düşündüm bir süre,
Nezihe Muhittin, Abdülhamit’in istibdadı sırasında varlıklı bir ailenin çocuğu olarak 1889 yılında İstanbul'da dünyaya geldi. Eğitimli kadınlar arasında büyüdü. Özgürlükçü bir babası ve askeri okullarda okuyan rejim muhalifi kuzenleri vardı. Evdeki entelektüel havanın Muhittin'de bıraktığı iz, onun feminizmi ve politik görüşleri üzerinde kuvvetli
Kadına yönelik şiddet bütün dünyada gözlemlenebilen yaygın bir toplumsal sorundur. Kadına yönelik şiddetin tüm dünya genelinde, bu kadar yaygın bir hal alması sadece ulusal değil, uluslararası sivil toplum örgütlerinin dikkatini çekmekte ve şiddeti önlemeye yönelik uluslararası boyutta düzenlemelerin getirilmesine neden olmaktadır. Toplumsal
“İnsan sevince gözü kör oluyor, hatalarını göremiyorsunuz... canımı verebilsem yaşatabilmek için verirdim.” (Eşini 12 yerinden bıçaklayarak öldürme suçundan cezaevinde)
“Ortada yalın bir gerçek var. Gün geçmiyor ki bir kadın, erkek şiddetinin mağduru olmasın. Baskılanan, öldürülen ve hiçleştirilmeye çalışılan kadınların sayısı her geçen gün
