Gözleri parladı, "Hayır, hayır! diyerek koluma sarıldı. Sonra kendi kendine söyleniyormuş gibi, Şimdi aramızda eksik olan şeyin ne olduğunu biliyorum!" dedi. "Bu eksik sana değil, bana ait. Bende inanmak eksikmiş. Beni bu kadar çok sevdiğine bir türlü inanmadığım için, sana aşık olmadığımı zannediyormuşum. Bunu şimdi anlıyorum. Demek ki insanlar benden inanmak yeteneğimi almışlar. Ama şimdi inanıyorum. Sen beni inandırdın. Seni seviyorum. Deli gibi değil, gayet aklı başında olarak seviyorum. Seni istiyorum. İçimde müthiş bir arzu var. Bir iyi olsam! Ne zaman iyi olacağım acaba?