Ayşe Nur karakeçili
@aysenurkarakecili
179 okur puanı
Eylül 2021 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Olgunluğun muştucusudur ölüm:
O gelince, olgunlaşma sona erer
- olgunluk gerçekleşir.
Sayfa 26
Yaşam, varolma ve varetme gücünü ölümden alır.
Ölüm yaşamın gücüdür-
Ya da, yaşamın güçlülüğü..
Ölümü anlamak, yaşama anlam verebilmektedir:
Ölümü anlayan, yaşamı anlar.
Ölüm de, yaşamın anlamlandırıcısıdır.
Okur Takip Önerileri
Yaşamın, seni ulaşman gereken düzeyin altında tutmağa çalışan eğilimlerle(bu arada kendininkilerle de) savaşmakla geçecek. - bu yüzden de, ulaşman gereken düzeye ulaşamayacaksın; yani, başarılı olacak o eğilimler, sonunda. Zaten, belki, istedikleri de budur: senin, onlarla savaşmak yüzünden, ulaşman gereken düzeyin altında kalman...
Sayfa 44
Düşüngü
Hepsinin gelmesini bekleme;
Bir kişi gelmeyecek.
Sen alışmayasın diye,
Korkmayasın diye,
Düşünesin diye..
Kendine yetmen için..
Herkesin kendinden kaçacağı yerlerde
Sen kaçmayasın diye.
Gelenler gitmeyecekmiş gibi..
Doğumlarda ölümlerde
Duyasın diye.
Bildiğini bildirmek için
Bilmeme'yi öğrenmelisin.
Tam kalasın diye.
Hepsinin gelmesini bekleme,
Sen var olasın diye.
Bir kişi gelmeyecek,
Sen, bir olasın diye.
Yalnızlık büyüyor. Ruhun açlığı da. Ama umut hep var. Sözü Faulkner'a bırakıyorum: "insan ölümsüzdür, sadece diğer varlıklar arasında yorulmaz bir sese sahip olduğu için değil, aynı zamanda bir ruhu; şefkate, fedakarlığa ve tahammüle muktedir bir ruh olduğu için bu böyledir."
Her şeyin ruhunu kaybettiği bir çağda, romanı eğlencelik bir televizyon dizisinden ayıran özellik kayboluyor ve edebiyat, ruhu ve meselesi olmayan, edebi metni oyuncağa çeviren, egoperest oyunbazların elinde can çekişiyor.
Hayat bazen bir şifa verme çabasıdır. Ötekine, kendimize ve bütün varlığa.
İnsan bir başkasını en çok yaralarından tanır. Kendi yaralarından.
Ben gittim harf harf dağıldım
Sen tamamladın cümlemi.
Ama sevgi tek bir yaşantı değil süreçtir. İnsanın kendisini savunmasızca ortaya koyabilmiş olmasının acılarını ve zaferini içeren bir süreçtir.
İnsanın kendi içinde ürettiği kargaşa dış dünyadaki gerçek tehlikelerden çok daha ürkütücüdür.
Bir insanı sevmek, onun gerçeklerini anlamaya çabalamayı da içerir
Bir şey var sevginin alevleri içinde
Kendi kendini yiyen bir fitil, bir kömür var.
İlk hızını bir daha bulamıyor sevgi.
İyilik bile, bir sıtma ateşi gibi yükselip
Kendi aşırılığıyla öldürür kendini.
Sayfa 132
