Tolstoy, "Sadece derin sevgisi olanlar, derin acıları hissedebilirler." diyor ve Dostoyevski onu şöyle destekliyor; " Büyük bir akıla ve derin bir yüreğe sahip olanlar için acı çekme kaçınılmazdır."
Bilmem zaman merhem midir yaralarıma,
Ya da sabır her acının ilacı olduğu gibi
Benim de acıma ilaç olur mu bilmem!
Ben bir şey bilirim; bu acımasız hayat
Yaşanılmaz bir hâl aldı.
Şimdi burdan, bu acılardan, bu insanlardan
Kurtuluşum olacak olan o günümü beklerim.
Üstadın dediği gibi;
"Ey sevgili,
En sevgili
Uzatma dünya sürgünümü benim!"
-