Işığında mahsur kalmış bir sokak lambası
Sabahın henüz erken saatlerinde rüzgar
Gün doğumunda güneşe soğuk eşlik eder
Ellerim, sokak ve ben
Her adım bir belirsizlik ışıksa çok uzak
Gün doğmamış ben ve sokak ve rüzgar
Lapa lapa kovan sesleri gıcırdayan kaldırımlar
Işıksa uzakta hala mahsur gölgesinde esir
Yorgunluk deryasının gönüllü müdavimiyim.
Ne yüzmeye mecalim var ne de boğulmaya!
Yorgun olmayı bile yoracak kadar belirsizlik yüklüyüm.
Var mı dahası?
İyisi mi; kurutmadan sularını, çekileyim kendi kumsalıma.
Ruhumda,bedenimde,aklımda,her ayrıntımda büyük yorgunluk büyük belirsizlik büyük korku
Herkesin isteyeceği şeyleri istemedim Allah’tan, ya hak etmediğimi düşündüm ya da katlanamayacağımı düşündüm onlara. Bir tek şey istedim, çok şey isteyebileceğimi bile bile. Ama onunla sınanıyorum şimdi. Umudumu bağladığım tek şey ile sınanıyorum. Belki yanlış yerde durdum bunca zamandır belki de vaktinden önce istedim ya da geç kaldım ona. Bilmiyorum. Şimdi sabretmeye çalışıyorum ve çok zor. Hakkıyla sabredebiliyor muyum ondan bile emin değilim ama çabamı görüyordur diye umuyorum. Tüm bu olanların bana acı mı yoksa sonunda mutluluk mu getireceğini henüz bilmiyorum ama belirsizlik yeterince acı veriyor gibi. Sadece umudumu diri tutmak istiyorum.
...Ve güz geldi Ömür hanım. Dünya aydınlık sabahlarını yitiriyor usul usul. İnsanın içini karartan bulutların seferi var göğün maviliğinde. Yağmur ha yağdı ha yağacak. İncecik bir çisenti yokluyor boşluğunu insan yüreğinin. Hüznün bütün koşulları hazır. Nedenini bilmediğim bir keder akıyor damarlarımdan. Kalbimin üstünde binlerce bıçak ağzı... ve
Ümitlerim Kayboldu
Belirsizlik içinde,
Geleceğim gayb oldu,
Çilelerin birinde,
Ümitlerim kayboldu.
Hayal ektim bahçeme,
Çiçekleri hep soldu,
Çirkef doldu çevreme,
Ümitlerim kayboldu.
Bu ne bitmez silsile?
Dert yağdı, çile doldu,
Ladestir, bile bile,
Ümitlerim kayboldu.
Şiir derdime ortak,
Bana tek yoldaş oldu,
Şairin saçında ak,
Ümitlerim kayboldu.
Doktor MBC