Eda B.
@bellavita
İngiliz Dili ve Edebiyatı
İzmir
18 okur puanı
Temmuz 2019 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Bana eziyet ediyorsunuz! Yüreğimi sızlatıyorsunuz, beni öldürüyorsunuz Nastyenka! Artık susmayacağım! Artık konuşmam, şuramın, yüreğimin nasıl yandığını dile getirmem gerek...
Neden o, siz değil? Neden o da sizin gibi değil? O sizden daha kötü biri, ama onu sizden fazla seviyorum.
Kafanı iki yana sallayıp, "Yıllar nasıl da uçup gidiyor!" diyorsun. Yine soruyorsun: Nasıl geçirdin o yıllarını? En güzel zamanlarını nereye gömdün? O yılları yaşadın mı yaşamadın mı? Bak dostum, diyorsun kendine, bak artık toprak soğumaya başladı. Birkaç yıl daha geçecek ve sonra koltuk değneklerine dayanmış titreyen ihtiyarlık, ondan sonraysa sefalet ve terk edilmişlik gelecek. O düşler dünyası beyazla örtülecek, donacak, hayallerin solacak ve sararmış yapraklar gibi düşüp gidecek...
Okur Takip Önerileri
Beni kendimle ne kadar uzun süreliğine barıştırdığınızı biliyor musunuz? Sayenizde artık başka zamanlardakinin tersine, kendimi hasta biri olarak görmeyeceğimi biliyor musunuz? Sayenizde belki de bir daha asla suç ve günah dolu bir yaşamım oluğunu, çünkü böyle bir yaşamın başlı başına suç ve günah olduğunu düşünüp kederlenmeyeceğimi biliyor musunuz?
Şimdi yanınızda oturmuş sizinle konuşurken geleceğe korkuyla bakıyorum, çünkü gelecekte yine yalnızlık, yine o yavan, o gereksiz yaşam var; gerçekten de yanınızda oturup bu mutluluğu tattıktan sonra artık neyin hayalini kurayım?
Sayfa 27Kitabı okuyor
-Hani derler ya kendi kendime, yani tamamen bir başıma -yalnız, yapayalnız- yaşıyordum; yalnız ne demek anlıyor musunuz?
-İyi de ne demek yalnız? Yani kimseyi görmüyor musunuz?
-Hayır, hayır, birini görmekse görüyorum, ama yine de yalnızım.
Ah bilseydiniz... Benim de kimsem yok, iki çift laf edecek, fikrini soracağım bir arkadaşım yok. Elbette fikrini soracağım kişileri sokakta arıyor değilim, ama siz istisnasınız. Sizi sanki yirmi yılık dostmuşuz gibi tanıyorum... Doğru değil mi, değişmezsiniz değil mi?
Sayfa 14Kitabı okuyor
Ben bir hayalperestim; gerçek yaşamla bağım o denli az ki, bunun gibi, şimdiki gibi çok nadide saydığım anıları düşlerimde yine yaşamadan edemem. Bütün akşam sizi düşleyeceğim, bütün hafta, bütün yıl. Yarın kesinlikle buraya geleceğim, tam buraya, bu noktaya, tam bu saatte geleceğim ve yaşadıklarımızı anımsayarak mutlu olacağım. Artık burası benim gözbebeğim.
Sayfa 13Kitabı okuyor
Zaten muhitimden uzak duruşumun, vahşiliğimin bir sebebi de kitaplarda tanıştığım ve benimsediğim insanları muhitimde bulamayışım değil miydi?
Hiçbir şey beni, hakkımdaki bir kanaati düzeltmek mecburiyeti kadar korkutmazdı.
Artık hiçbir şeyin değişmesine imkan yok... Lüzum da yok. Demek böyle olması icap ediyormuş. Yalnız söyleyebilsem... Bir kişiye içimdekileri dökebilsem... Bunu sahiden istesem bile artık böyle bir insan bulmama imkan yok..
Unutup gittiğimi zannettiğim bu hatıraların, bundan sona beni hiç bırakmayacaklarını biliyorum... Hangi hain tesadüf dün onları yolumun üstüne çıkardı ve beni, senelerden beri dalmış olduğum derin uykudan, artık yavaş yavaş alıştığım hissiz uyuşukluktan ayırdı.
Ondan ayrılmanın bana güç geleceğini biliyordum. Fakat bunun bu kadar korkunç, bu kadar acı olacağını tasavvur edememiştim.
Dünyada benim için en kıymetli insansınız... Buna rağmen sizin gözünüzde herkes gibi bir hiç olduğumu söyleyerek mi beni bırakıp gitmek istiyorsunuz?
Hiç de fena insanlar değillerdi. Yalnız boş, bomboş mahluklardı.