Eda B.
@bellavita
İngiliz Dili ve Edebiyatı
İzmir
18 okur puanı
Temmuz 2019 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Zaten muhitimden uzak duruşumun, vahşiliğimin bir sebebi de kitaplarda tanıştığım ve benimsediğim insanları muhitimde bulamayışım değil miydi?
Hiçbir şey beni, hakkımdaki bir kanaati düzeltmek mecburiyeti kadar korkutmazdı.
Artık hiçbir şeyin değişmesine imkan yok... Lüzum da yok. Demek böyle olması icap ediyormuş. Yalnız söyleyebilsem... Bir kişiye içimdekileri dökebilsem... Bunu sahiden istesem bile artık böyle bir insan bulmama imkan yok..
Okur Takip Önerileri
Unutup gittiğimi zannettiğim bu hatıraların, bundan sona beni hiç bırakmayacaklarını biliyorum... Hangi hain tesadüf dün onları yolumun üstüne çıkardı ve beni, senelerden beri dalmış olduğum derin uykudan, artık yavaş yavaş alıştığım hissiz uyuşukluktan ayırdı.
Ondan ayrılmanın bana güç geleceğini biliyordum. Fakat bunun bu kadar korkunç, bu kadar acı olacağını tasavvur edememiştim.
Dünyada benim için en kıymetli insansınız... Buna rağmen sizin gözünüzde herkes gibi bir hiç olduğumu söyleyerek mi beni bırakıp gitmek istiyorsunuz?
Hiç de fena insanlar değillerdi. Yalnız boş, bomboş mahluklardı.
Nedense, hayatta bir müddet beraber yürüdüğümüz insanların başına bir felaket geldiğini, herhangi bir sıkıntıya düştüklerini görünce bu belaları kendi başımızdan savmış gibi bir ferahlık duyar ve o zavallılara, sanki bize de gelebilecek belaları kendi üstlerine çektikleri için , alaka ve merhamet göstermek isteriz.
İnsanlara ne kadar çok muhtaç olursam onlardan kaçmak ihtiyacım da o kadar artıyordu.
Kafesin biri, bir kuş aramaya çıktı.
Aceleyle kaçıp ona sığınmadıktan sonra insan yaşamdan nasıl zevk alabilir ki?
O şimdi rahat rahat uyuyor ve beni bir daha hiç göremeyeceği aklına bile gelmiyor.
