Kabil’in Habil’i öldürdüğü günden beri hiç dinmedi acılar çünkü insanların insanlar için koymuş olduğu bütün yasalar tıpkı adaletsiz bir kalbur gibi taneyi eleyip samanı tutar.
Çünkü hapishane insan olmanın doğasına karşıt bir mekân. Hapsedilmiş olmakla, bir parçası olduğunuz hayatın “olağan” akışından kopartılmış, özgürlüğü elinden alınmış oluyorsunuz.
“Hep aşırı bezginlikten kaybettiğini” itiraf ettiğinde, onda tek eksik olanın “başkalarının yaşamlarına sevgi” olduğunu söylediğinde, diliyle yakalanmış olmuyor mu zaten?
Süreklilik arzeden kimi küçük ahlaki ve fiziksel kusurların varlığı kölelerin kötü kaderini haklı çıkarmaya yarar. Böylece de dünyanın düzeni daha iyi işler çünkü herkes hak ettiği yerde duruyordur.