, beraber “ateşlenen” nöronlar beraber “bağlanır.”
Sayfa 71Kitabı okudu
Ustaca kurgulanmış bir dedektif romanı daha. 
Agatha Christie kitapları ilgi çekici olmakla beraber aslında kenfi içinde kendini farklı olaylarla tekrarlayan kitaplar gibi. Hercule Poirot usta bir dedektif, bakış açısı ve olayları çözümleme yöntemleri diğerlerine göre farklı fakat her nedense ya tesadüfen gittiği yerde yada çağırıldığı yerde veya bulunduğu ortamda oluşan cinayetler hep bir gizem, hep bir bilinmezlik içeriyor. Yazar aslında hep burada tekrara düşüyor. Kitapların başlangıç hikayeleri bu noktada benzer.
Fakat öyle yalın ve öyle ustalıkla yazılmış kitaplar ki kendinizi okumaktan ve hikayenin içine girmekten alamıyorsunuz. Kitapları çok akıcı ve okumaya başladığınızda işimi gücümü bitirsem de kitabı okumaya devam etsem diyorsunuz. Kitabın sonunda kimin katil çıkacağını düşünmekten ve olayları değerlendirip sonuca varmaya çalışmaktan kendinizi alamıyorsunuz.
Kısacası güzel bir kitaptı. Agatha Christie kitaplarına kütüphanenizde yer açmanız ve kendinize bu gizemli bir bulmacanın içinde yer vermeniz güzel olur. 
Noel'de Cinayet
İnsanda ne var öğren. İnsanda sevgi olduğunu anlamıştım.
İnsana ne verilmemiştir öğren. İnsana neye ihtiyacı olduğunu bilme yetisi verilmemişti.
İnsan neyle yaşar anladım. Her insanın sevgiyle yaşadığını öğrendim.
Tanrı insanların ayrı yaşamasını istemiyor;bu yüzden tek tek neye ihtiyaçları olduğunu açık etmiyor.Beraber yaşamalarını istediğinden hepsine kendileri ve diğerlerinin neye ihtiyacı olduğunu gösteriyor.
Anksiyete nöbetlerini, bir kaç uyku ilacı ve antidepresanları çöpe atmıştık sarılarak. Bütün yollar daha yürünür gelirdi adımlarımızı aynı yöne doğru attığımızda, dünya çiçekler sermezdi belki ayaklarımıza ama evrendeki tüm balkonlarda beraber izlerdik gökyüzünü...
Sayfa 99 - HayykitapKitabı okuyor
Şüphesiz ki zorlukla beraber bir kolaylık vardır.”
Kavanoz
Ben
senden önce ölmek isterim.
Gidenin arkasından gelen
gideni bulacak mı zannediyorsun?
Ben zannetmiyorum bunu.
Iyisi mi,beni yaktırırsın,
odanda ocağın üstüne korsun
içinde bir kavanozun.
Sizi anlayan bir kardeş dünyaya bedel değil mi...
- İkbal, artık seni hiç göremiyorum. Hiç olmazsa bazı sabahlar odama uğrasan ne olur?
Şu serzeniş kapsamlı bir kitap kadar mana doluydu. Bu sade sözle İkbal'i, gözyaşlarını, sırlarını, kırılmış ümitlerinin matemini tutan yeni geliniere has bütün gizli elemlerini
dökebileceği bir yere davet ediyordu.Demek istiyordu ki: "Evet ne olur? Orada seninle beraber ağlayacak birisini bulurdun ... Sen bahtiyar değil misin, kardeşim? Bak, senin
bahtiyar olmadığını düşündükçe benim ta şuramdan, ciğerimin ta ortasından bir acı şeyin aktığını hissetmiyor musun?
O küçük odada senin bütün gizlenmiş dertlerini içine almaya yetecek kadar geniş bir yer bulurdun. Neden gizli ağlıyorsun?
Mademki senin ağianacak şeyin var, niçin beraber ağlamayalım? Evet ne olur, ara sıra kalbinin üzerinde bir ağır yük hissedip de onu atmaya muhtaç olduğun zamanlar
odama uğrasan ne olur?.. "
Sayfa 118 - Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları, Çeviri: Ali Faruk Ersöz, 3. BasımKitabı okuyor
Herkesten sakladığı ruhunu ihtimal ki bu deftere dökmüştü ve şimdi onunla beraber gitmek istiyordu. İnsanlara kendinden hiçbir şey bırakmak istemeyen ve yalnızlığını, ölüme giderken bile beraber alan bu adama karşı
içimde nihayetsiz bir merhamet ve onun mukadderatına karşı nihayetsiz bir alaka uyandı.
Sayfa 44Kitabı okudu
