"Çıplaklık semboliktir. Ruhu bizim kadar özel olanlar için... Diğerlerinin çıplaklığı cidden... Mide bulandırıcı "
Sayfa 206Kitabı okudu
Karanlık geceyi terk edip zihnime doluştu,
Sayfa 9Kitabı okudu
Muhakkaki dünyanın en lüzumsuz adamıydım. Hayat beni kaybetmekle hiçbir şey ziyan etmeyecekti. Hic kimsenin benden bir sey beklediği ve benim hiç kimseden bir şey beklediğim yoktu.
Okur Takip Önerileri
Ben neydim? Ruhum, bir ağaç kurdu gibi beni kemirmekten başka ne yapıyordu?
"Tamamen yalnızım... Ama Berlin'de değil... Bütün dünyada yalnızım... Küçükten beri..."
Dünyada bana hiçbir şey, tabiattan melül bir insanın zorla gülmeye çalışması kadar acı gelmemiştir
Sayfa 67Kitabı okudu
Yaşamam için bir sebep kalmamış hissiyle içim sıkılıyordu.
Sayfa 45Kitabı okudu
Sahiden de hangisinin gerçek ben olduğunu bilmiyorum
Sayfa 19Kitabı okudu
Bir kitap okur okumaz hemen o kitaba kapılır, güvenir, kitapla özdeşir, hayatımla o kitap arasında ilişki kurarım. Yine başka bir kitap okuyunca yüz seksen derece dönüp bu yeni kitaba bağlanırım. Başkasına ait bir şeyi çalıp kendi malım haline getirme kabiliyeti, bu kurnazlık, işte bu benim yegâne yeteneğim.
Sayfa 18Kitabı okudu
Ama İsa kadın olsa çok edepsiz olurdu.
Sayfa 15Kitabı okudu
Ölüp yok olmak denen şey anlaşılması zor bir şey. Anlayamıyorum
Sayfa 12Kitabı okudu
Pat diye gözlerini açmak falan dedikleri şey yalan. Bulanık Sudaki nişasta yavaş yavaş dibe çöküp de yüzeyin billurlaşması gibi, sonunda yorulup gözlerini açıyorsun.Sabahlarda hic utanma yok.İçimi dolduran üzüntü katlanilacak gibi değil.Nefret ediyorum, nefret. Sabahları en çirkin halim.Bacaklarım bitap, şimdiden hiçbir şey yapasım gelmiyor. Doğru dürüst uyuyamadığım için mi acaba? İnsanın sabahları sağlığının zirvesinde olduğu falan yalan. Sabahlar gri. Hep aynı. Bomboş. Sabahları yataktayken hep karamsar oluyorum. Bıkıyorum. Ne kadar iğrenç pişmanlık duygusu varsa bir anda içimi dolduruyor.Kıvranıp kalıyorum.
Sabahlar işkence.
Sayfa 10Kitabı okudu
Sabahlarda hiç utanma yok. İçimi dolduran üzüntü katlanilacak gibi değil Nefret ediyorum, nefret. Sabahları en çirkin halim.Bacaklarım bitap, şimdiden hiçbir şey yapasim gelmiyor.Doğru dürüst uyuyamadığım için mi acaba? İnsanın sabahları sağlığının zirvesinde olduğu falan yalan.Sabahlar gri. Hep aynı. Bomboş. sabahları yataktayken hep karamsar oluyorum. Bıkıyorum. Ne kadar iğrenç pişmanlık duygusu varsa bir anda icimi dolduruyor. Kıvranıp kalıyorum
Sabahlar işkence.
Sayfa 10Kitabı okudu
"Affet beni," dedi bir kez daha. "Yapmak istemedim. Sen değildin. Hoşum... Hoşuma gitmedi."
Biliyorum. Hem ünlü hem de mutlu olmana asla izin vermezler." Tek kaşını kaldırdı. "Sana bir sır vereceğim"
"Söyle." Böyle davranması çok hoşuma gidiyordu.
"Hem ünlü hem de mutlu ilk kahraman ben olacağım" elimi tuttu, avuclarımızı birbirine dayadım "Yemin et."
"Niye ben yemin ediyorum?"
"Sebebi sensin de ondan. yemin et."
"Yemin ediyorum," dedim. Yanaklarındaki rengin, gözlerindeki alevin içinde kaybolmuştum.
Karanlıkta iki gölge, umutsuz, ağır alacakaranlıkta birbirine uzanıyor.Elleri birleşiyor ve ışık, yüz altın kupada dökülen bir güneşmişçesine sel olup yayılıyor.