Ah! Biçare, hırpalanmış, ezilmiş hayat! Mai bir geceyle siyah bir gece arasında geçen şu nasipsiz, bahtsız ömür! Bir baran-ı elmas altında açılarak şimdi bir baran-ı dürr-i siyahın altında gömülen o emel çiçekleri!
Dünya sahnesine insanların girişini şiddetle bir nefret duymadan seyretmek mümkün değildir. Çünkü insanların birbirlerine yaptıkları kötülük tabiatın yaptığından çok daha fazladır.