Bir hikaye
👫 Genç karı koca, yeni bir eve taşınmışlar.
Sabah kahvaltı yaparlarken karşı binadaki komşu da çamaşırlarını asıyormuş.
Kadın kocasına "çamaşır yıkamayı bilmiyor herhalde" demiş.
Kocası ona bakmış, hiçbir şey söylemeden tebessüm ederek kahvaltısına devam etmiş.
Kadın da komşusunun her çamaşır astığını gördüğünde aynı yorumu yapmaya devam etmiş.
Bir ay sonra kadar bir sabah, komşusunun çamaşırlarınin tertemiz olduğunu gören kadın çok şaşırmiş.
Kocasına "çamaşır yıkamayı sonunda öğrendi. Çok merak ediyorum kim öğretti acaba? Yoksa birileri mi söyledi?" Demiş.
Kocası "ben bu sabah biraz erken kalkıp camlarımızı sildim." Diye cevap vermiş
***
Başkalarını izlerken gördüklerimiz, baktığımız pencerenin (bakış açımızın) ne kadar temiz olduğuna bağlıdır.⚘⚘⚘
Elektrik supurgesi saticisi, bir
apartman dairesinin kapisini
calmis, kapiyi acan bayana
-"Hanimefendi, bu elimde gormus
oldugunuz kovanin icinde at pisligi
var !"
demis ve bu bir kova pisligi evin
icine dogru savurarak
dokuvermis. Sonrada
-"Hanimefendi, elimdeki elektrik
supurgesi ile 10 dakika icinde
bunu temizleyemezsem, bu boku
yiyecegim..! "
Kadin saticiya soyle bir bakmis,
-"Beyefendi, ustune domates
sosu da istermisiniz ? Elektrikler kesik de.. " :)
Biraz Tebessüm 😉
Benim Kalemimden.
ARAYIŞ
Benim dusmanlıgım kendimeydi bir bakıma
Acılara umutsuzlara, umutsuzluklara düşman olurken,
Tüm bendiyle bunları yaşayan kendimeydi dusmanlıgım.
Ruhumda sancıyan umutlarimin üstünü kapatırken,
Bir küçük tebessumde ışık ararken,
Bir sevdanın kanatlarını omzuma geçirip uçmak isterken,
Uçamamak
Bulamamak kendini gökyüzünde.
Bana yakışmamış mıydı?
Bir beden buyukmu gelmişti sevda dediğimiz kusun kanatları?
Yada ışığını aradığım tebessüm biraz fazlaca mıydı arayışıma?
Ah bir arayış.
Ruhumun arayışı,
Kaybolmuş benligimin arayışı.
Kaçısıma sebep oluyor bu,
Kendimden kaçısıma,
Artık küçük umutlar bile durduramayacak bu kaçışı
Bir insanın kendinden kaçışı nasıl olur bilmiyorum
Ama insanı nasıl kendi kendine düşman ediyor bunu biliyorum.
Acı ama biliyorum.
İki Şey
Kilise tarafından yakılarak öldürülen Giordano Bruno (1548- 1600) Rönesans felsefesini biçimlendiren filozofların en önemlilerinden biri olup evrensel ve zaman mefhumundan uzak "iki şey" öğretisi kulağa küpe olacak cinsten.
İki şey 'Kalitesiz İnsan'ın özelliğidir:
1- Şikayetçilik
2- Dedikodu
İki şey çözümsüz görünen problemleri
Ölümüne Rehn Edilmiş Bir Çocuğum Mogadişu…
Bu gün ölmek için fazla çocuğum Mogadişu.
Her şeyi olanlar, hiçbir şeyi olmayan benden bir lokma ölüm istiyor.
Dizlerimin dermanı kalmadı, siyah öfkemi içime kusuyorum.
Kucağına al beni Mogadişu, başka bir güneşte açmak isteyen gözlerimden tut.
Kuru ot parçası ellerimi, ortak yaramıza basıyorum.
Ölü
Sevgi !...
.
-Mutluluğu aramaktan,
İnsanların mutlu olmaya hiç vakitleri yok,.-
Biraz tebessüm
Fırın kuyruğunda bekliyordum, önümdeki adam sesli bir şekilde yellendi. Duymazlıktan gelecektim ki, dönüp bana sordu:
"Sesi duydun mu?"
"Evet"dedim.
"O zaman sosyal mesafeyi korumamışsın." dedi.
Tekrar sordu:
"Kokuyu da aldın mı?"
"Evet" dedim.
"Bu durumda masken de bir işe yaramyor, yakında koronaya yakalanırsın"
Sonra başını salladı ve kendi kendine sitem etti:
"İşte bunlar yüzünden virüs yayılıyor."
Kırk yıl düşünsem uluorta yellenen bir adam tarafından hayatımın dersini alacağım aklıma gelmezdi.
(ALINTI)
