Esra Doğan tekrar paylaştı.
"Hüzünlerimiz evimiz olsun
Gözlerimiz evimizin penceresi
Bedenlerimiz birer kor
Ve ruhlarımız bir
Sarılalım yine
Dünya yokmuşçasına cennette kalalım
En anlamsız eylemlerimizde yine değerli anlar yaratalım
Konuşalım,susalım, gülelim, ağlayalım
Hiçbirinde bir başkası hizsetmeyelim
Sevip sevişelim"
Bir kitap okudu
96 syf.
7/10 puan verdi
·
Beğendi
Okur Takip Önerileri
Esra Doğan tekrar paylaştı.
"Ben sana durumu anlatayım mı? Düşüncelerimin ağırlığı altında eziliyorum. Çok fazla sahipliğimden vazgeçtim şimdi ise aidiyet sorunu çekiyorum. Kendimle kalırken bile bir bütünü doldurmadığımın farkındayım. Farklı bir arayış zihnimin en ücra köşelerinde sürekli koşuşturuyor. Ve beni yoruyor. Gözlerim önündekini görmekte güçlük çekiyor, hep ardına bakıyor. Dalıyorum ama nereye? Ben de bilmiyorum. Dalgıcı olduğum fikirler içi kof hissettiriyor. Birden açık olan gözümü açıyorum. Sonra odamdaki nesnelere bakıyorum, kendime bakıyorum. Yine o eksiklik buralarda da var. Bilgisayarın başında kendimin kaçışı olan en ağır yazıları okuyorum. Saatler geçiyor sonra içim başka bir şey istiyor. "Başka" ne bilmiyorum."
Yeni bir hayat için can atarlar. Deniz için nefesleri kesilir. Sadece gelecek ay için yaşarlar, sadece bu mevsim geçene kadar; kendilerini tekrar canlı hissedecekleri kış sonuna kadar bekleyemezler, bekledik- leri sadece gelecekte bir yerdeki mistik bir zamandır, o gün geldiğinde anın verimsiz ya da od run) olmadığında öleceklerini düşünürler. Ve her şeyde bir yas havası (noktalı yerleri siz doldurun)vardır. Yoğun kaygı vardır. Matem vardır. Özlem vardır. Arzu vardır. Eteğindeki ipleri çekerek koparır ve pencerelerden uzun uzun bakar. Ve bu geçici bir rahatsızlık değildir. Kalıcıdır ve zaman içinde giderek daha da yoğunlaşır
