Belli ki, insan kadar kötü davranan bir başka hayvan bulmaya çalışıyordu.
"Haklısın ama kendilerinden birini öldürmüyorlar. İnsancık, kendinden birini öldüren tek hayvan."
Babam her zaman "Kendinin en yakın arkadaşı olmalısın," der.
Okur Takip Önerileri
"Fakat ekmek fiyatları düştü. Neden patates yerine ekmek almıyorsunuz?"
"Ben de çöreğimi paylaşıyorum, çünkü annem bize, fakir olsak da elimizdekini bizden yoksullarla paylaşmamızı öğretti."
"Her gün kabul edemem..."
"Neden?"
"Sınıfta beslenme saati için yiyecek getiremeyen başka fakir çocuklar da olduğundan"
Hiç de değil, Dona Cecìlia. Dünya Tanrı'nın değil mi? Dünyadaki her şey Tanrı'nın değil mi? Öyleyse çiçekler de Tanrı'nın..."
"Çünkü herkes papyonlu şair olmak için doğmuyor."
"Yaşamda esas önemli olan," diye konuşmasına devam etti adam, "insanların bir yerlere gelmeleri, yükselmeleri, bir şeylere sahip olmalarıdır. Kim ötekilerden daha öndeyse ,daha çok şeye sahipse ve daha iyi yerdeyse başka şeyler kendiliğinden gelir."
Yaşamlarının gittikçe daha yavaş, daha tekdüze, daha zavallı ve daha soğuk geçtiğini kavramak istemiyorlardı. Bu gerçeği sadece çocuklar taa yüreklerinde hissettiler. Çünkü artık kimsenin onlara ayıracak zamanı yoktu.
Çünkü zaman yaşamın kendisidir ve yaşamın yeri yürektir.
Zamanın bu garip kısalığı ve uzunluğu, o saat içinde yaşanan olaylara bağlıdır.
Dünyayı kendi görüşleri doğrultusunda değiştirmek isteyen ve 'Kızıl' diye anılan acımasız zalim Despot Kommunus'u bilmeyen yoktur. Ama o ne yaparsa yapsın, insanlar oldukları gibi kaldılar, değişmediler.
Ya da şöyle derdi: "Doğru ya da yanlış ne demekti ki? Bin veye iki bin yıl önce neler olduğunu kim bilebilir? Sizler biliyor musunuz?"
Ama ben sadece kendi karanlığımdan , yani gözlerimin içindeki karanlıktan korkuyorum
Son Ada'nın Çocukları
çok soğuk bir gün serçe ile yavrusu bir dala konmuş. Biraz sonra bıyıkları buz tutmuş ve ağlamaktan gözleri morarmış bir adam gelir. Yavru serçe "Bak anne ne kadar iyi bir adam ağlamaktan gözleri kızarmış" der anne "Sen onun gözündeki yaşa değil elindeki kana bak der. "
Son Ada'nın Çocukları
Adamın biri kaçarken ona
"Aslan mı var da kaçıyorsun"derler
Adam "hayır" der
"Kaplan veya ejderhadan mı kaçıyorsun "demişler
Adam "Ben aslan ejderha ve kaplandan korkmam "der
"Peki neden kaçıyorsun" denir adama
Adam "Aptallardan kaçıyorum," der "çünkü onlar ile baş edemem "
"Ne yapıyorsun?"
"Hiçbir şey beklemiyorum böylece hayal kırıklığına da uğramıyorum."
Annemin Kelimeleri
"Çünkü insanlar gerçekler kabullenemeyecekleri kadar ağır geldiğinde yalan söylüyorlar"
