aytuğ

Sabitlenmiş gönderi
Mutluluk bir gün geç gelir.
Sayfa 53
Reklam
151 syf.
·
Puan vermedi
·
3 günde okudu
The Setting Sun
The Setting SunOsamu Dazai
7.7/10 · 2.663 okunma

Okur Takip Önerileri

Tümünü Gör
%20 (110/547)
İlyada
İlyadaHomeros
8.7/10 · 7,4bin okunma
Bir itirafta bulunacağım. Take'yi seviyorum. En başından beri seviyordum onu. Problem Mabo değildi. Bir şekilde Take'yi unutmak için, Mabo ile yakınlaşmak istedim sadece. Mabo'yu sevmeye çalışsam da nedense yapamadım. Sana yolladığım mektuplarda da sadece Mabo'nun cazibesinden bahsedip, Take hakkında kötü şeyler yazdım ama bunu, seni kandırmak için yapmadım. Böyle yazarak kalbimdeki duyguları silmek istedim. Anlayacağın yeni ben, Take'yi düşündüğünde vücudunda bir ağırlık hissediyor ve kanatlarını kaybediyor. Aynı bir domuzun kuyruğu gibi sıkıcı birisine dönüşmekten endişe duyuyor. Bir şekilde, bu yeni adamın yüzünde duygular kolayca şekillenebiliyor. Take'ye karşı kayıtsız kalmak istiyor. Kendimi ve yüreğimi; Take'nin yalnızca iyi bir insan olduğunu, onun büyük bir çipuraya benzediğini ve alışverişte kötü olduğunu söyleyerek avuttum. Onu, sürekli aşağılamaya çalıştım. Yaşadığım ızdırabın boyutunu biraz anlamaya çalış lütfen.
Sayfa 179Kitabı okudu
Reklam
"Yazmak istemiyorum diye bir şey yok aslında" dedi Sumire. Biraz düşündü. "Yazayım diye düşündüğümde hiçbir şey yazamıyorum sadece. Masanın başına oturduğumda hiçbir şey gelmiyor aklıma, ne bir düşünce, ne bir cümle, ne bir manzara. Hiçbir şey! Çok değil kısa bir süre önce o kadar çok şey yazıyordum ki. Acaba ne oldu da bu hale geldim?"
"Ben işe yaramaz bir lezbiyen olsam bile, şimdiye dek olduğu gibi arkadaşım kalacak mısın?" "Sen işe yaramaz bir lezbiyen olsan da, bir şey değişmez. Sensiz bir yaşam, 'Mack the Knife' parçasının yer almadığı bir Best of Bobby Darin albümü gibi olurdu."
Ne var ki, temel sorgularım hala devam ediyordu. Ben neyim? Ne istiyor ve nereye gidiyorum?
Aynı çatı altında yaşadığım, annem, babam ve ablam olan bu insanları ve onların hayattan beklentilerini hiç anlayamamıştım; aynı şekilde onların da benim nasıl bir insan olduğumu ve hayattan neler beklediğimi hiç anlamadıklarını düşünüyordum. Böyle şikayet ediyor olsam da aslında ben kendim de hayattan ne beklediğimi bilmiyordum.
Bu dünyada sınırsız bir tutku duyduğum şeyler sadece kitaplar ve müzikti. Ve doğal olarak da yalnız bir insana dönüşmüştüm.
Reklam
Bu durumda bizler kendimiz hakkında gerçekte ne biliyor olabiliriz ki?
"Ben artık roman yazamayabilirim. Son zamanlarda sık sık bunu düşünüyorum. Roman yazacağım diye tutturmuş, dünyadan bihaber, aptal kızlardan biriyim ben de işte; halimi düşününce, gerçekleşmeyecek bir hayalin peşinde koşmuşum. Piyanonun kapağını kapatıp sahneden inmeliyim belki de. Çok geç olmadan önce."
115 öğeden 1 ile 15 arasındakiler gösteriliyor.