Okyanusun ortasında, bir salın üzerinde fırtınaya kapılmış bir denizciden bile daha yalnızdım.
“Biliyor musun, insan üzgün olunca günbatımının tadına daha iyi varıyor.”
"Füsun kolonyayı dökerken Kemal'i sona saklamıştı. İnsan vedalarda da en sevdiğini sona saklar...”
Okur Takip Önerileri
Dar vakitlerde gelen iyi haberlere benziyordu, insana tüm çektiklerini unutturan.
Ve çok yükseklerden düşeceğiz. Unutuyoruz. Hissetmiyoruz. İstemiyoruz. Yaptıklarımız, daha çok eski alışkanlıklar. Konuşmalarımız, elli kelimelik bir bulmaca. Çok fazla tanıdık hayatı. Şimdi kusma zamanı! Ama her tükürdüğümüz pislik, yanında bizden bir parça da götürüyor...
Ölüm bir eve girince sağ kalanları da biraz öldürüyor.
Mutsuzluğuna çare aramıyorsun. Ve en büyük acının kendininkinin olduğunu düşünüyorsun. Dünyadan haberi olmayan bütün geri zekalılar gibi.
"Yaşamak için fazlasıyla yaşlanmış gibiler, her şeyden bıkmışlar sanki..."
Sen ey umudumun ıssız sevgilisi
Yanılmış duygularımın yalan çocuğu...
Bir iç çekiş kadar sürdü, bir dalgınlık
Düşlerimin
Düşlerimin o mavimsi ilk yaz mutluluğu.
Bir âna bir ömür kadar çok hayat doldurduğunu bilerek yaşamak...
"Her şeyi , her şeyi , bilhassa ruhumu hiç bulunmayacak yerlere saklamalı ."
Bir bilinmezin içinde müthiş bir şekilde özgür kaldığımı, söyleyecek bir sözümün, kimseyle bir bağımın olmadığını fakat etrafımı saran bütün bu karanlık yaşamı damarlarımda akan kanım kadar yoğun hissediyorum.
Ve bir kez daha her pencerenin ardında farklı bir kaderin yaşandığı, her kapının yeni bir yaşantıya açıldığını hissettim.