Celâleddin Harzemşah savaşa giderken vezirleri ve tabileri ona: "Sen muzaffer olacaksın. Cenâb-ı Hak seni Halil kılacak." dediklerinde "Ben Allah'ın emriyle, cihad yolunda hareket etmeye vazifeliyim. Cenâb-ı Hakk'ın vazifesine karışmam. Muzaffer etmek veya mağlûp etmek O'nun vazifesidir." der.
bir zaman İslâm kahramanlarından ve Cengiz’in ordusunu müteaddit defa mağlûp eden Celâleddin-i Harzemşah harbe giderken, vüzerâsı ve etbâı ona demişler: “Sen muzaffer olacaksın. Cenâb-ı Hak seni galip edecek.”
O demiş: “Ben Allah’ın emriyle, cihad yolunda hareket etmeye vazifedarım. Cenâb-ı Hak
kın vazifesine karışmam. Muzaffer etmek veya mağlûp etmek Onun vazifesidir.” İşte o zat bu sırr-ı teslimiyeti anlamasıyla, harika bir surette çok defa muzaffer olmuştur.
Bediüzzaman Said Nursî
Ahlat şehri İslam devrinde defalarca harap ve virane oldu. Önce Sultan Celaleddin Harzemşah 626 (1228-1229) yılında Ahlat üzerine yürüyüp kuvvet yoluyla Selçuklular'ın elinden aldığı sırada burayı harabeye çevirdi ve şehirde büyük bir katliam yaptı. Ondan sonra da Moğol ordusu gelip şehri Celaleddin'den aldı ve aklın tasavvur edemeyeceği ölçüde şehri yakıp yıktı. Ahlat 644 (1246-1247) yılında da büyük bir depreme uğradı ve bu depremin sonucu olarak birçok bina yıkıldı ve şehir viraneye döndü. 955 (1548-1549) yılında ise Şah Tahmasb kışın ortasında şehre saldırdı ve şehri de, kalesini de kuşattı. Şehri, Sultan Süleyman tarafından görevlendirilmiş olan muhafız birliğinin elinden aldı. Sonra bütün hisarların ve kalenin yıkılmasını emretti. Bunun üzerine bir saat içinde kaleyi yerle bir ettiler. Bundan bir süre sonra ise Sultan Süleyman Han eski şehir ve kaleyi bıraktı ve Van gölünün kıyısında yeni bir kale ve şehir kurdu. Bu durum eski kale ve şehrin tamamen harap olmasına yolaçtı. Yeni şehir de imar anlamında bir ilerleme kaydetmedi.
Sayfa 388 - NûbiharKitabı okudu
Gönül, kendi hissiyatı kadar küçük, dünyanın mihneti (sıkıntısı) ise dünya kadar büyük!
Bundan sonra yemin ederim ki nereye gidersem seni yanımdan ayırmayacağım. Sensiz yaşayamıyorum.
Bu musibetler, bu elemler zihnime dokunacak!... Gönlümün içinde binlerce zebani, işkenceler talim ediyor. Binlerce cehennem ateş püskürüyor.
Bilmez misiniz ki kılıcın şanı ayırmaktır. Birleştirmek değil!...
Hem cellat pençesine düşüyorum hem de ağzım yırtılır diye kılıcını ısırmaya muktedir (Bir işe gücü yeten) olamıyorum!