Hadi geri verin bana zamanın geçmek bilmediği, acıların üst üste geldiği, çocukluğumun ve gençliğimin sırtıma bir yük gibi bindiği menekşe kokulu sabahlarımdan hiç olmazsa birini. Hadi geri verin bana aynada asılı kalan gülüşlerimi, yastığımda sakladığım gözyaşlarımı. Hadi geri verin bana, hep boynu bükük baktığım sokakları, boş kalan diğer elimin sıcaklığını, pencerenin pervazlarına asılı kalmış hasretle bakan gözlerimin kirasını. Hadi geri verin, geceleri “Baba!” diye seslendiğim zamanları, sahipsiz bir yürekle bir kez görmek için adımladığım kaldırımları. Hadi geri verin…
* * *
