Beklediğimden çok daha basit bir dille yazılmış bir eser olsa da oldukça güzel ifadeler seçerek kalemi oynatıyor yazar. Hatta elimden gelse de Paris'in sebze halindeki insanların diliyle yazabilsem diye de ekliyor.
Kitaba dair hiçbir iddiası yok, kitap yazmak için değil kendini anlamak ve anlamlandırmak için yazıyor ve zaten bu yüzden tüm ömründe tek bir eseri oluyor Montaigne'in.
Bazı düşünceleri bana çok isabetli gelse de yer yer İslamla ve benim tecrübelerim sonucu benimsediğim düşüncelerle çeliştiği için katılmadığım kısımları da oldu. Herşeyden önce deneme türünü başlatan birisi olarak bir takdiri hak ediyor bence :)
Özellikle "İnsan Tabiatı", " Ölçü", "Herşeyin Göreceliği", "Devrim" ve "Doğruluk Kaygısı" başlıklı denemeleri oldukça hoşuma gitti. Hoşuma gidenlerde dahi zıt düştüğümüz yerler olsa da... :)
