"...
Derde devâ da fariğ-i derman iken gelir."
[Derdin devası da gelir ama sen dermandan ümit kesip gönlün kırıldığında, yelkenler suya indiğinde, kulluk ve aczin idrâkine vardığında yani.]
Sayfa 64Kitabı okudu
derdim çoktur hangisine yanayım
yine tazelendi yürek yarası
ben bu derde nerden derman bulayım
meğer şah elinden ola çaresi
Ey güzel, sen ki bana derdi derman edensin;
Şimdi: Çekil önümden, diye ferman edersin;
Senin yüzün canımın kıblesi olmuş bir kez;
Ne yapsın, kıble mi değiştirsin bu can dersin?
Nereye gideceğimizi düşünseydik bu yola çıkmazdık. Düşünmeye başladığımız anda ne ayaklarımızda ne yüreğimizde bir derman bulabilirdik. Bizi çeken şey, yokluğa gidiyor oluşumuz.
Kimse kimsenin derdine derman olmak istemiyor.
Derdini söylemeğen derman bulamaz.
