Develerle Karşılaşma
Her biri rahat bir düzineyi bulan deve kümeleri, ortalarındaki tepeleme yemin çevresinde halkalar yapmıştı. Boyunlarını uzatarak yemi çekip ağızlarına alıyor, sonra başlarını arkaya atıp sessiz sakin bir çiğneme eylemi gerçekleştiriyorlardı, doya doya seyrettik, inceledik develeri ve birden farkına vardık: Yüzleri vardı hepsinin ve yüzler birbirine benziyordu, ama yine de birbirinden pek değişikti. Ciddi ve vakur bir hava içinde, görünürde canları sıkılarak bir arada oturmuş çaylarını yudumlayan, ama çevrelerini süzen bakışlarında içlerindeki kötülüğü pek gizleyemeyen yaşı geçkin İngiliz hanımefendileri anımsatıyorlardı. Develerin yüzleriyle soydaşları arasındaki benzerliğe uygun bir dille dikkatini çektiğim İngiliz dostum "Bu tıpkı halamın yüzü, yemin ederim!" dedi.
Sayfa 11 - Türkçesi: Kâmuran Şipal, *SELKitabı okudu
Müteakip hadiseler, resmiyette Balkan Savaşları’ndan sonra kurulacak (Eşref daha sonra yeniden kurulduğunu söyleyecekti) ve imparatorluğun son yıllarında ekseriyetle dramatik ve trajik sonuçları olan kritik bir rol oynayacak Teşkilat-ı Mahsusa’nın ortaya çıkışında Libya’daki sürecin mühim bir aşama olduğunu gösterecekti.
Enver, Eşref gibi fedaî
Develerle Karşılaşma
Üç kez develerle karşılaştım, üçünde de kötü bitti sonu.
Marakeş’e gelmemden kısa bir süre sonra dostum,
“Deve pazarını göstermeden dünyada bir yere bırakmam seni!” dedi.
“Her perşembe öğleden önce deve pazarı kurulur Marakeş’te.
El Khemis Kapısı’nın hemen yanı başında, surların önünde.
Buradan hayli uzaktadır; en iyisi ben seni arabamla götürürüm oraya.”
Perşembe günü gelip çatınca, arabaya atlayıp yola düştük.
Ama geç kalmıştık; surların önünde sere serpe uzanmış yatan
geniş alana varmamız öğleyi bulmuştu. Alan boştu adeta.
Öbür başında, bizden birkaç yüz metre uzaklıkta bir grup
insan dikiliyordu. Ama deve falan hak getire.
Gördüğümüz insanların alışveriş konusunu daha küçük hayvanlar,
yani eşekler oluşturuyordu, oysa zaten eşekten geçilmiyordu kent;
bütün yük eşeklerin sırtına vuruluyor, bu hayvancıklara o denli
acımasız davranılıyordu ki, eşek görmeyi içi götürmüyordu insanın.
“Zamanında yetişemedik,” dedi dostum. “Pazar dağılmış.”
Pazarda gerçekten görülecek bir şey kalmadığına beni inandırmak için,
arabayı alanın ortasına doğru sürdü.
*SEL YayıncılıkKitabı okudu