Dilan Aydın
@dilandenizayd
Biz sırma ipekten giysiler giymiş kelebekleriz, afyondan kafamız bulanık..
27 okur puanı
Haziran 2018 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
"Beni kalbinde bir mühür gibi taşı, sevgi ölüm kadar güçlüdür."
Okur Takip Önerileri
"Seni, senin bile haberin olmayan şeylerden seviyorum, sen boşuna saçlarını düzeltiyorsun."
- Aslında inanın bana, en acı özelliğimiz, gerçekte olmayışımızdır ve en büyük trajedilerimiz de kendimize dair düşündüklerimizde yaşanır
- Kesinlikle katılıyorum... İyi de, söylemenin ne faydası var?
Adı: Kesin konuşmak olan delilik,
adı: İnanmak olan hastalık
adı: Mutlu olmak denen alçaklık - hepsi dünya kokuyor, hepsinde adına dünya denen hüzünlü şeyin tadı var.
Düşlerimin ve yorgunluklarımın sonsuz basamaklarından geçerek in gerçeksizliğinden, in ve dünyanın yerini al.
Özgüvenli bir şekilde, pişmanlığın ana özelliğinin bu konuda hiçbir şey yapılamayacak olması olduğunu söylüyordum: bir özür ya da değişiklik için zamanın geçip gitmiş olması. Ama ya yanılıyorsam? Ya pişmanlık bir araç vasıtasıyla geri döndürülebilirse, basit bir suça dönüştürülebilirse, hakkında özür dilenip sonra da bağışlanabilirse ne olacak? Ya onun olduğunuzu sandığı kötü adam olmadığınızı kanıtlayabilirseniz ve o da bu kanıtı kabullenmeye istekli olursa ne olacak?
Kimi zamanlar hayatın amacının, bizi güçten düşürerek, ne denli uzun sürerse sürsün yaşanmaya değecek bir şey olmadığını kanıtlayacak, sonul kaybıyla uzlaştırmak olduğunu düşünüyorum.
"birikim sorunu"
Hayat sadece toplama ve çıkarma değil. Aynı zamanda kaybın, başarısızlığın birikimi, çarpımı.
Bugün, başarısız olduğumu açıkça görüyorum ve bazen, sadece, başarısızlığı sezememiş olmama şaşırıyorum. Zafere inanacak neyim vardı? Ne galip gelenlerin gözü kör kuvvetine sahiptim, ne de delilerin delici bakışlarına... Soğuk bir gün gibi bilinçli ve hüzünlüydüm hep.
Dün tütüncüdeki kasiyerin intihar ettğini söylediklerinde inanamadım. Zavallı, demek ki varmış! Onu hepten unutmuştuk oysa, tanımayanlar kadar biz tanıyanlar da. Yarın daha da çok unutacağız. Bir ruhu varmış meğer - kendini öldürdüğüne göre buna şüphe yok. Ya tutkuları? Dertleri?
Hepimizde aşağılık bir taraf var. Hepimiz içimizde bir suç saklarız - işlemiş olduğumuz ya da ruhumuzun işlememizi isteyip durduğu bir suç.
Çaba sarf etmek bir suçtur, çünkü her eylemle bir düş ölür.