alice
@dralice
Kimse sınanmadığı günahın masumu değildir.
240 okur puanı
Ocak 2015 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
İnsanların kurtulması gereken hatıralar acılı değil, mutlu zamanlarına ait olanlardır.
Sayfa 77
376 syf.
·
Puan vermedi
·
Beğendi
Okur Takip Önerileri
Søren, "Ben Tanrı değilim," demiştir. "Ben, bir bireyim. Yukarıdan bakılınca her şeyin pek huzurlu görünmesi kimin umurunda? Ben burada, ortasındayım ve endişeliyim. Tehlike ve umutsuzluk içindeyim. Ben'den bahsediyorum. E, bana ne evrenin yuvarlanıp gidişi kaçınılmazsa? Üstüme yuvarlanıyor yahu!"
Kendisini bile şaşırtabilen bir Tanrı fikri kime çekici gelmez ki?
Trelkovsky kuşların çıkardığı seslerin neden müzikle karşılaştırıldığını asla anlayamamıştı. Kuşlar şarkı söylemiyorlardı ki, çığlık atıyorlardı.
"Hangi andan itibaren, diye düşündü Trelkovsky, birey artık olduğu varsayılan kişi olmaktan çıkmaktadır? Bir kolu mu benden alsınlar, pekala. Kolum ve ben derim ben de. İki kolumu da alırlarsa: ben ve iki kolum. Bacaklarımı alıp götür seler: ben ve uzuvlarım derim. Midemi alırlarsa, karaciğerimi, böbreklerimi, elbette bunun mümkün olduğu varsayımıyla, bu durumda, ben ve organlarım derim. Kafamı keserlerse ne demeli peki? Ben ve gövdem mi yoksa ben ve başım mı? Ne hakla, netice itibariyle bir uzuvdan başka bir şey olmayan başım 'ben' Unvanını kendisine mal edecektir? İçinde beyin olduğu için mi? Ama solucanlar, larvalar, daha kimbilir kaç canlı var beyni olmayan. O halde, bu canlılar söz konusu ol duğunda bir yerlerde ben ve solucanlarını diyen bir beyin mi bulunmakta?"