Sultan Orhan Gazi
SULTAN ORHAN GAZİ
Ömrü fetihten fetihe koşmakla geçen büyük idareci
Osmanlı Devleti gibi üç kıtaya hükmedecek muhteşem bir imparatorluğun temelini atan Osman Gazi, beka âlemine gitme vaktinin geldiğini anlayınca, Gazi oğlu Orhan'ı çağırmış ve ona şöyle vasiyet etmişti:
"Oğlum, İstanbul'u aç, gülzar eyle. Öldükten sonra beni
Özkan salman
HAYAT
Hayat bir yol,bizler birer yolcu,gidiyoruz bu yolda
Bazen yürür,bazen koşar,bazen uçarız biran aşkla,
Nehir olur akarız denize ,ulaşırız sevgi okyanuslarına,
Hayat birer su , bizler birer damla , akıyoruz kalabalığa .
Hayat bir güneş ,bizler birer ışık,aydınlatırız evreni,
Karanlıkta aşkla parlayan ,ateş böceği ,yıldızlar gibi,
Hayat birer zaman , bizler hareket,yelkovanla, akrebi
Dur ey zaman ,ne güzelsin,dedirten , aşkın mucizesi.
Birinci kural yaradana hangi kelimelerle tanımladığımız kendimizi nasıl gördüğümüze aynı tutar şayet tanrı dendi mi öncelikle korkulacak utanılacak utanılacak bir varlık geliyorsa aklına demekki sen de korku ve utanç içindesin çoğunlukla yok eğer tanrı dendi mi evvela aşk merhamet ve şevkat anlıyorsan sen de bu vasıflardan bolca mevcut
"Anla! O ilk buluşma senin, benim, hepimizin ruhuna ilk sesleniş, O yüceler yücesindendir. Henüz kulağımız yaratılmadan işittiğimiz ilk ses O'nundur. Gözümüz yaratılmadan ilk gördüğümüz O'dur. İlk koku O'nun kokusudur. Bize ilk hitap O'ndandır. Verdiğimiz ilk söz O'nadır. O'ndan kopup dünyaya düştüğümüz için doğar doğmaz ağlarız. Çocukken tüm koşturmamız O'na ulaşma gayretidir. Her oyuncağımızı 'aradığım bu değil' dercesine kırma nedenimiz de budur. Kadına güzel gelen erkek, erkeğe güzel gelen kadın ve dahi dünyada güzel diye bildiğimiz ama sonra güzel olmadığına kanaat ettiğimiz her şey, en başta güzeller güzelini görmüşlüğümüzdendir. Dediği gibi Ahmet Paşa'nın: 'Ezelde bir merhaba sundu bana çeşm-i yâr. Şöyle mest oldum ki, gayrın merhabasın bilmedim. Biz o merhabayı ezelde bir kez aldık. Gayri dünyada kimin merhabası bize güzel gelir ki Tufan'ım? Kimin? İnsan güzeli niye arar bilir misin? Kaybettiği, unuttuğu için arar. Her ulaştığı güzele bir süre sonra bu da değil demesinin nedeni budur. Mutsuzluğumuz bundandır, doymamamız bundandır. İnsan güzeli, bir kez en güzeli gördü diye arar Tufan'ım. Artık yol ol, yolcu ol. Bırak hedefleri, yolcu ol
hayatın sırrı
Görkemli yaşamlar
Gösterişli evler
.
Yolcu muyduk yoksa
Ev sahibi mi?
.
Çoğaldık, büyüdük
Yükseldik ve doyumsuzlaştık
Su ve seyir bu rolü iyi oynamaktadırlar. Kaçılması olanaksız teknenin içine hapsedilen deli, binlerce kolu olan nehre, binlerce yolu olan denize, her şeyin dışında olan şu büyük belirsizliğe teslim edilmiştir. Yolların en serbest, en açık olanının ortasında esirdir: sonsuz kavşağa sağlam bir şekilde zincirlenmiş olarak. En mükemmel Yolcu'dur, yani geçidin mahkumudur. Ve yanaşacağı kara, tıpkı ayağını bastığı yerde nereden geldiğinin bilinmediği gibi meçhul bir yerdir. Gerçeğine ve vatanına ancak, ona ait olması mümkün olmayan, şu iki kara arasındaki kısır geniş alanda sahiptir.
Robert Frost'tan Alınacak Ders
Robert Frost en beğendiğim şairdir. Birçok şiirini severim, ancak en beğendiğim "Gidilmemiş Yol"dur. Ondan alınacak dersi hemen her gün dile getiririm:
Gidilmemiş Yol
Yollar sarı bir ormana ayrıldı İkisine birden gidemedim ne yazık ki Bir yolcu olarak, uzun süre dikildim Ufukta gözümün alabildiği noktaya baktım İlerideki kıvrıma dek
Sonra ötekinin başında durdum Daha güzel bir yoldu sanki Çimenlikti, henüz çiğnenmeyen yerleri vardı Ancak oradan geçenler için Aynı anda çiğnenmiş oluyordu
İşte o sabah orada bir de Düşen yapraklara hiç ayak basmamıştı Ah, ben bunu başka bir güne sakladım Gidecek onca yol varken Acaba geri gelmeli miydim?
Ah çeksem yeridir Bu yer yıllar, yıllar ötede; İki yol ormana girmiş ve Ben en az gidilmişi seçmiştim İşte bu fark yarattı.
Robert Frost (1916)
İşte farkı yaratan buydu.
Sayfa 25Kitabı okudu
Sen
Bir avare yolcu gibiyim şaşkın
Ordan oraya savrulan bir yaprak gibiyim
Hangi bilinmezlik bu ,sen nerdesin
Bu sesler bu çıkmaz sokak niye
Hey yolcu dur bari sen gitme
Tut yüreğimden üşüyorum
Bari bir yol göster ,görmüyorum
Kör kuyular içinde çırpınıyor hayallerim
Yolumu aydınlatan ışığım ,bekle beni
Uzaklaşma ey yolcu ,seni göremiyorum
Bari sen gitme titriyorum
Tut yüreğimden yolcu üşüyorum.
Muallim yusuf
Cenaze Töreni
Yürüdüğümüz yol mezarlığa gider
Tabuttaki yolcu bilinmeze gider
Mezarlığa giden dün gördüğünüz o'dur
Hızlı yürümeyin yeni öldü yorulur
Sen ey iyi ölü
Cennet varsa eğer
Cennetin yolunu
Bulabilir misin
Sen ey iyi ölü
Cennet yoksa eğer
Toprağa gömülü
Durabilir misin
Mezarcı sana yine birini
Getiriyoruz ellerimiz üstünde
Bir selvi gölgesinde mezarı kazıldı mı
Mermer taş üstüne yazısı yazıldı mı
Sayfa 150 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
Yolcu
Güneşe asıldı umutlarım yanarak azalıyor.
Bir uçurtma kanadındayım şimdi
Bir çocuğun sevgisi içinde
Bir ağlayışın anlamsız halinde
Nedensiz sualler içindeyim
Bulutların üzerinde geziyor gibi
Gökten düşen ben miyim zemine
Gez dolaş dur dinlen nedir bu han
Baktım kapıdan giren çok giden çok
Sordum ne ile geldin ne ile gidersin
Dedi ki geldim elim boş gözüm yaşyollı
Bir baktım ki elim dolu bedenim yaşlı
Biriktirdim onca dünyalık hepsi ayrılık
Şimdi ben bir avuç toprak dön ardına bak..
Eylül Şairi Duran KURT
Dur yolcu! Bilmeden gelip bastığın
Bu toprak, bir devrin battığı yerdir.
Eğil de kulak ver, bu sessiz yığın
Bir vatan kalbinin attığı yerdir.
Bu ıssız, gölgesiz yolun solunda
Gördüğün bir tümsek, Anadolu’nda,
İstiklal uğrunda, namus yolunda
Can veren Mehmed’in yattığı yerdir.
Bu tümsek, koparken büyük zelzele,
Son vatan parçası geçerken ele,
Mehmed’in düşmanı boğduğu sele
Mübarek kanını kattığı yerdir.
Düşün ki, haşr olan kan, kemik, etin
Yaptığı bu tümsek, amansız, çetin
Bir harbin sonunda bütün milletin
Hürriyet zevkini tattığı yerdir.
Sayfa 212 - Necmettin Halil Onan
DUR YOLCU
Bilmeden gelip bastığın
Bu toprak, bir devrin battığı yerdir.
Eğil de kulak ver, bu sessiz yığın
Bir vatan kalbinin attığı yerdir.
Bu ıssız, gölgesiz yolun sonunda
Gördüğün bu tümsek Anadolu’nda,
İstiklal uğrunda, namus yolunda
Can veren Mehmed’in yattığı yerdir.
Bu tümsek, koparken büyük zelzele,
Son vatan parçası geçerken ele,
Mehmed’in düşmanı boğdugu sele
Mübarek kanını kattığı yerdir.
Düşün ki, haşrolan kan, kemik, etin
Yaptığı bu tümsek, amansız, çetin
Bir harbin sonunda bütün milletin
Hürriyet zevkini tattığı yerdir.
Necmettin Halil Onan