Bir odan olsun. Odanda hayata dair en büyük lüksün lambader olsun. Kapını kapatıp, lambaderin ışığında çayını yudumlayıp kitap okuduğun zamanlar, bu dünyaya dair kurtulamayacağın hiçbir sıkıntın olmasın.
Neydi hayat; istemeden ait olmak zorunda kaldıklarımızla, gerçekten ait olmak istediklerimiz arasındaki acımasız seçimlerimiz mi? Artık akıllandım ben. Samimi olduğum insanlarla arama dudak payı koyuyorum.
İnerken, “Bir nasihatte bulanayım sana” dedi, “Çektiğim acıyı görüyorsun yavrum , daha gençsin , sana şakın evlenme diyecek halim yok. Ama sakın bir hafta küsülü kalacağın biri ile evlenme.. Hadi kal sağlıcakla.”
Bir kez kendini Bulmuş olan kişinin bu yeryüzünde yitirecek bir şeyi yoktur artık. Ve bir kez kendi içindeki insanı anlamış olan bütün insanları anlar.
Sayfa 69 - Türkiye iş bankası kültür yayınlarıKitabı okudu