Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.6
Ceren Düven
Ceren Düven
@ebediokuyan
Müstakbel bir hukukçu
İstanbul
81 okur puanı
Ekim 2021 tarihinde katıldı
Mevlânâ ve Mevlevîliğe dair okuma yaparken yolum Neyzen Kudsi Erguner’in “Mevlevîlere Göre Mevlânâ ve Mevlevîlik Hakkında Doğru Bilinen Elli Yanlış” kitabı ile kesişti. Kıymetli Neyzen, bu kitapta Mevlevîliğe dair ortaya atılmış binlerce yanlış içinden elli tanesini seçerek bu yanlışların doğrularını anlatmış. Önemli hususlardan biri, Kudsi
Mevlevîlere Göre Mevlana ve Mevlevîlik Hakkında Doğru Bilinen Elli YanlışKudsi Erguner · Albaraka Yayınları · 01 okunma
Mevlânâ ve Mevlevîliğe dair okuma yaparken yolum Neyzen Kudsi Erguner’in “Mevlevîlere Göre Mevlânâ ve Mevlevîlik Hakkında Doğru Bilinen Elli Yanlış” kitabı ile kesişti. Kıymetli Neyzen, bu kitapta Mevlevîliğe dair ortaya atılmış binlerce yanlış içinden elli tanesini seçerek bu yanlışların doğrularını anlatmış. Önemli hususlardan biri, Kudsi
“Nasıl ki son bir sevgili, son bir bahar varsa son bir kitap da mutlaka olacaktır fakat bunun hangisi olduğunu anlayacak hiçbir işaret yok. Başından beri 58’deki kız adını koyduğum o kız hakkında bir şey yazmadan ölebileceğim düşüncesi zihnimi kemiriyor. Bir gün, onu hatırlayacak hiç kimse kalmayacak. Bir başkasının değil, o kızın yaşadığı şey açıklanmadan kalacak, bir hiç uğruna yaşanmış olacak.”
Kitabı elime alıp arka kapaktaki bu satırları okuduğumda zihnimde Ernaux’nun Babamın Yeri kitabındaki Jean Genet alıntısı yankılandı: “Yazmak, ihanet edenin son çaresidir.” Ernaux’nun Kızın Hikâyesi’nde anlattığı “58’deki kız” aslında hepimizden bir parça. Hepimiz, aslında biraz 58’deki o kızız.
Yaz kampında eğitmen olarak çalışmak üzere ailesinin yanından ayrılan Anne, bu özgürlük ve yalnızlık deviniminde kendini keşfetmeye başlıyor. İradesini bir kenara bırakıp arzu ve tutkularına teslim olurken bu teslimiyetin üzerinde bıraktığı etki, onu değiştirip dönüştürüyor. Ernaux, kitapta değişimin öncülerinden noktalı bir harf olarak bahsediyor. O noktalı harflerin yıllar sonra yazılmış bu satırları okurken (ki yaşıyorlarsa bence kesinlikle okuyorlardır) neler hissettiklerini düşünmeden edemiyorum…
Okur Takip Önerileri
“Bugün yazıyı sadece silah mecazıyla değil (“kalem kılıçtan keskindir”), aynı zamanda bir “dokuma”, bir “örgü”, bir “ağ” olarak düşünüyorsak, bunda “Virginia’nın Ağı”nın da payı var. “Çekiçle felsefe” (Nietzsche), “baltayla yazı” (Galeano) oluyorsa, dokuyarak, örerek, ağ oluşturarak yazmak neden olmasın?”
Bilge Karasu’nun “ikircikle, olasılıkların, olanakların gözden geçirilmesi, tartılması, seçilmesiyle, verilen kararın bir daha, bir daha düşünülmesiyle doldurduğum süre” dediği şey çoğu yazıda görünmez. Nurdan Gürbilek bu kitapta o ara bölge de yazıda görünsün, düşüncenin karşıt seslerle karşılaştığında, yan yollara saptığında ya da odak noktasını değiştirdiğinde geçirdiği değişim, rotadaki o sapma ya da dönüşüm anları da yazının parçası olsun istemiş. Her bir denemesinde de bunu hissettirmiş. Woolf’tan ilham alarak seçtiği “Örme Biçimleri” başlığı, Freud ve Woolf arasında kurduğu bağ, Latife Tekin, Orhan Kemal, Kafka, Arendt ve Dostoyevski… Nurdan Gürbilek’in kalemini çok sevdim. Sanıyorum kendisinden okuyacağım ikinci kitap İkinci Hayat olacak.
Kitapla ve merakla…
Pierre Riviere, 19. yüzyıl Fransa’sında yaşamış ve yirmi yaşındayken annesini, kız kardeşini ve erkek kardeşini katletmiş genç bir köylü. Ara yayıncılıktan (sonra Ayrıntı’dan) çıkmış bu kitapta Michel Foucault ve arkadaşları tarafından dava dosyası ve notlar derlenmiş. Dosya bölümünde savcıların mütalaası ve doktorların tıbbi görüşlerinin orijinal hâllerine yer verilmiş. Özellikle hukukçular ile hekimlerin Riviere’in akıl sağlığının yerinde olup olmaması konusundaki görüş ayrılıkları günümüzde de tartışılan ayırt etme gücü yerinde olmayan kişinin fiil ehliyetinden yoksun olması konusunu aklıma getirdi. Dava dosyası bu kadar açık seçik hâlde kitaplaştırılmışken kitaptaki bir diğer etkileyici kısım da Riviere’in yazdığı ve cinayeti neden işlediğini anlattığı hatıratıydı. Kitabın ikinci bölümü olan notlar kısmında Foucault ve diğer filozoflar tarafından Riviere ailesi cinayeti analiz edilmiş. On dokuzuncu yüzyılda işlenmiş bir cinayeti ve cinayete dair yazılanları yirmi birinci yüzyılda yaşayan bir hukuk fakültesi öğrencisi olarak okumak keyifliydi. İlgililere tavsiye ederim.
Kitapla ve merakla kalın.
Gönüllü Kulluk Üzerine Söylev, Homeros’tan bir alıntı ile başlıyor: “Göremem hiçbir iyilik birçok efendinin olmasından. Yalnız tek bir kişinin efendi, tek bir kişinin kral olmasıdır gereken.” Bu alıntıdan sonra yazar, La Boétie, bu tümcelere ilişkin yorum yapıyor. Yazar, efendi sıfatını almış tek bir kişinin erkinin katı ve saçma olduğunu söylemekle birlikte istediği an kötü olma erkini sürekli olarak elinde bulundurmasından sebep iyi olabileceğine hiçbir zaman güvenilmeyecek bir efendinin kulu olmanın ne kadar büyük bir mutsuzluk olacağını da ekliyor. Bunu 1550 (?) yılında yirmili yaşlarındayken yazıyor.
La Boétie, yapıtı boyunca insanların nasıl olup da itaat etmekle kalmayıp boyun eğmeyi ve hatta kulluk etmeyi arzuladıkları sorununu irdeliyor. Bunun beraberinde iktidar olgusu ve devlet egemenliğini de didik didik ediyor. La Boétie, devleti doğal olmayan yapay bir kurum biçiminde algılamasıyla Machiavelli ve Hobbes gibi modern siyasal düşünürlere yaklaşsa da onlardan önemli bir noktada ayrılıyor. Söylev, toplumun devletten bağımsız olarak düşünülemeyeceği kanısına açıkça başkaldırıyor.
Montaigne’in “Çağımızın en büyük insanı” dediği Etienne de La Boétie, seninle tanıştığım için mutluyum. Artık bir başucu kitabım daha var.
“Halk bir kere kulluklaşmaya görsün, özgürlüğü öylesine unutuyor ki, artık onun uyanıp yeniden özgürlüğünü ele geçirmesi olanaksız oluyor.” (s. 32)
“Tirana karşı koymak, onunla savaşmak gerektirmez bile. Ülke ona kulluk etmemeye karar versin bir kere, tiran kendiliğinden yok olup gider.” (s. 22)
Kitapla ve merakla kalın.
Güneş Çarpması, Nobel Edebiyat Ödüllü ilk Rus yazar olan İvan Bunin’in on öyküsünün derlemesi. Kitaba adını veren Güneş Çarpması kitapta yer verilen öykülerden biri. İtiraf etmeliyim ki ben Bunin ile Jaguar Kitap vesilesiyle tanıştım. Yayımlayacakları her kitabı titizlikle seçtiklerini bildiğimden sarı kapaklı bu yeni kitabın yayımlanacağı haberini görünce merakla kitabın çıkmasını beklemeye başlamıştım. Nitekim benden hızlı davranan bir kitap müptelası, kitap çıkar çıkmaz bana hediye etmişti. Kitabı okuduktan sonra emin oldum ki Çehov ve Gorki ile tanışan Bunin, edebi açıdan da onlardan etkilenmiş. Öykülerinde ağırlıklı olarak aşk, acı, melankoli ve ölüm temalarını işlemiş. Nabokov’un Bunin için neden “renklerin en güçlü ustası” dediğinin sırrı da burada gizli bence. Arka kapağa Andrey Tarkovski’nin en sevdiği öykünün Güneş Çarpması olduğu yazılmış. Kendisinin aksine öyküler benim “en”lerim arasına girmemiş olsa da her bir öyküyü okurken keyif aldım. Natali ve Kafkasya öykülerini ayrıca sevdim. İlgisini çekip okumaya karar verenlere şimdiden keyifli okumalar.
Çeviri: Eyüp Karakuş
Kitapla ve merakla kalın.
Transhümanizmi bu dönem gördüğüm Fütürizm ve Hukuk dersimden sonra araştırmaya başladım. Batı’da 2003 senesinden bu yana tartışılan transhümanizm bizim için hâlâ yeni bir kavram. Yeni diyorum çünkü maalesef bu konu üzerine yazılmış pek fazla Türkçe kaynak yok. Umarım konuya dair daha fazla yazılıp çizilir.
Luc Ferry, kitapta yakın geleceğe
“Başkalarının başına gelenleri adaletsizlikten ziyade bir talihsizlik olarak görmek her zaman daha kolay olacaktır. Bir tek mağdurlar bu tutumu bazen benimsemezler. Ancak hepimizin potansiyel mağdurlar olduğunu hatırlarsak o zaman meselenin ciddiyetini kavrar ve sadece adalet konusunu değil, alışageldik bir girişim olmasa bile, adaletsizlik
“Eğlence yaygınlaşıyor, yeni bir paradigma, yeni bir dünya ve varlık formülü olarak yükseliyor. Var olabilmek için, dünyaya ait olabilmek için eğlendirici olmak gerekiyor. Artık sadece eğlendirici olan hakiki ya da gerçek kabul ediliyor. Gerçek gerçeklik ile kurgusal gerçeklik arasındaki fark artık geçerli değil. Bizzat gerçeklik eğlencenin bir etkisi olarak görülüyor. Eğlencenin totaliterleşmesi pasyon ruhu için bir düşüş olarak görünebilir. Ancak pasyon ve eğlence temelde kardeştir.”
Eğlencenin İyisi, Batı kültüründeki “Passion” kavramının derinlemesine incelendiği bir kitap. Kökeninde “katlanmak” anlamına gelen Latince “pati-“ bulunan bu kelime, Hıristiyanlıkta İsa’nın çektiği çileyi tanımlamak için kullanılmış. Bu kelime ayrıca insanın kontrol edemediği, katlanmak ve yaşamak zorunda olduğu güçlü duyguları da ifade ediyor. Batı dillerinde bu kelimenin karşısında “çile”nin yanı sıra “tutku, ihtiras ve hırs” gibi karşılıklar da yer alıyor. Bu anlam genişliğini yansıtmak ve karşılayabilmek amaçlı kitapta “pasyon” kelimesi kullanılmış. Byung-Chul Han’ın “eğlence”yi ağırlıklı olarak sanat çerçevesinde incelediği bu kitabı her Byung-Chul Han kitabında olduğu gibi zihnimde şimşekler çaktırdı. Fakat benim için hâlâ Yorgunluk Toplumu’nun yeri ayrı… Eğlence kavramı ve eğlencenin günümüzdeki hâlini bir de Byung-Chul Han’dan dinlemek isterseniz kitabı okumanızı tavsiye ederim.
“Bibliyofil, İlahi Komedya’yı seven kişi değildir. O, İlahi Komedya’nın belli bir tarihte çıkmış belli bir baskısını sever. Onu ellemeyi, sayfalarını çevirmeyi, cildine dokunmayı arzular.”
Kitap Sevenler Cemiyeti, Halil Solak’ın kütüphaneler ve kitapseverlere dair yazdığı kültür denemelerinden oluşuyor. Kitabın bölümleri sırasıyla şöyle: Kitap Yolunda Maceralar, Kitabı Sevmek, Bir Ömür Kitap, Bir Şans Eseri Olarak Sahaflara Düşmek, Kütüphane Nasıl Bir Yer, Okur-Yazarların Dünyası ve Kapanış: Kitap Sevenler Cemiyeti. Kitabı bir solukta bitirmiş olmakla birlikte kitaba ve kitapseverlere dair daha önce rastlamadığım bilgilere rast gelmek beni mutlu etti. Yazılanları okurken kimi zaman satırlar arasında kendimi gördüm. Bibliyofil kavramı üzerine tekrar düşünmemi sağlayan bu güzel kitabı içinde kitaplara dair merak ve tutku tohumları taşıyan herkese tavsiye ederim.
Kitapla ve merakla kalın.
“Bütün varlıklar, bir selin içinden geçermişçesine evrensel tözün içinden geçerler; doğaları evrenin doğasıyla aynıdır, onunla işbirliği yaparlar, tıpkı organlarımızın birbiriyle işbirliği yapmaları gibi. Kaç Khrysippos’u, kaç Sokrates’i, kaç Epiktetos’u yuttu zaman şimdiye dek! Kim olursa olsun herkes için, her şey için düşün bunu.”
Marcus Aurelius, Roma İmparatorluğu’nun Altın Çağı’nın simgelerinden biri. Stoacı felsefenin etkisinde kalıp Epiktetos’un ahlak felsefesinin izinden giderek yazdığı Düşünceler’i, tüm zamanların en büyük yapıtlarından biri sayılmakta. On iki kitaptan oluşan Düşünceler, Marcus Aurelius’un gün gün tuttuğu notlardan oluşuyor. Dünyanın geçiciliği, yaşam, ölüm, mutluluk, hükümdar olmak, hukuk ve daha nice konuya dair düşüncelerini kısa ve öz bir hâlde yazmış Aurelius. Kitapta Marcus Aurelius’un “sen” diye seslendiği biz okurlar değil, kendisi. Bu sebeple de Düşünceler; başkalarına öğüt verdiği bir kitap değil, kendisiyle yaptığı vicdan muhasebesinin yazıya dökülmüş hâli. Sanıyorum Düşünceler’i diğer aforizma derlemesi kitaplardan ayıran yegâne fark da bu. Kendiyle yüzleşmeyi sevenlere tavsiye ederim.
Fatih’in Entelektüel Portresi, Prof. Dr. İsmail E. Erünsal’ın Fatih’in ilgilerini, meraklarını ve kütüphanelerini merkeze alarak yazdığı makaleden doğmuş bir kitap. Bir Kültür Adamının Doğuşu, Sultan’ın Âlimleri, Şiir Meclisinde Bir Şair Padişah, Fatih’in Saray Kütüphanesi’nde Bir Gezinti, Latince Ve Grekçe Kitaplar Arasında, Külliyedeki Kütüphane ve Bitirirken olmak üzere toplam yedi bölümden oluşan Fatih’in Entelektüel Portresi, yüz yirmi yedi sayfalık yalın dille yazılmış bir kitap. Hem Doğulu hem Batılı olmayı başarabilmiş nadir padişahlardan, hatta belki nadir insanlardan, biri olan Fatih dönemin ulemasının dinî sohbetlerine katılırken bir yandan da kütüphanesi için İlyada Destanı’nın bir nüshasını hazırlatan ve âlimlerden din ve felsefe münasebetleri konusunda eser yazmalarını istemiş bir hükümdar. Bir çırpıda bitirdiğim ve okumaktan keyif aldığım bu kitabı ilgililere tavsiye ederim. Böyle çalışmaların artması dileğiyle…
Kitapla ve merakla kalın.
“Simone de Beauvoir’dan sekiz gün önce öldü. Almaktan çok herkese vermeyi severdi. Yazmak da bir verme biçimi değil midir? Elbette, bu kitap ne bir yaşamöyküsü ne de bir roman, belki edebiyat, sosyoloji ve tarih arasında bir şey. Baskıcı bir çevrede doğan ve bu çevreden çıkmak isteyen annemin tarihin bir parçası olması gerekiyordu ki dahil olmamı
“Elinizde tuttuğunuz kitap bir kişisel gelişim kitabı olsaydı bu hikâye için çok hoş ve basit bir sonuç sunabilirdim.” Fakat bu kitap öyle bir kitap değil, dercesine sonuç bölümünde Covid karantinasında yazmaya başladığı kitabı anlatıyor Hari.
“Neden Odaklanamıyoruz” sorusu nededeyse hepimizin zaman zaman kafa yorduğu bir konu hâlini aldı. Öyle
