Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.24
Ece Çelik
Ece Çelik
@ecececelik
21 Eylül
90 okur puanı
Ocak 2023 tarihinde katıldı
Metal Simyacı dünyasında tehlike bir kez daha boyut atladı. Kimilerinin gerçek kimliği ortaya çıkarken bazı gizemler de çözülerek düşmanın hedefine giden yolun nerelerden geçtiğine dair tahminler artık daha sağlam temellere dayanıyor. Kötülerin kimliği birer birer ortaya çıkıyor ve tahmin edilenden çok daha güçlü olmaları kahramanlarımız için yaşadıkları dünyayı giderek daha korkunç bir ortama dönüştürüyor. Neyse ki bizim onlara olan inancımız tam.
18. ciltle beraber sona doğru adım adım yaklaşıyoruz ve bu süreçte bazı karakterlerin daha cesur adımlar atmaya başlamasını çok sevdim. Hikayenin nabzıyla beraber cesaretin de artması işimize çok yarayacak çünkü.
Uzun süren savaşlarda cesaretini kaybetmemek çok önemli. Bu hikayede giderek daha derine batsak da birazcık cesaret ve sabırla her şeyi kazanabiliriz.
Savaş, kaç ya da alay et.
"Korkunç bir kızsın."
"Hanımım diyeceksin. Korkunç bir kızsın hanımım."
Sen gerçekten de korkunç bir kızsın Galaxy (Alex) Stern. Aynı anda hem okul hem tuhaf Lethe işleri hem de cinayet suçları için koşturuyorsun. Üstelik Eitan gibi bir belanın insanı ölümle burun buruna getiren pis işleriyle uğraşıp
İstanbul'un Nam Salmış Hayvanları, İBB tarafından sokak canlılarının korunması ve ihtiyaçlarının karşılanmasına destek olmak için planlanmış projelerden biriymiş. Fikir Sunay Akın'dan doğmuş ve gerçekten harika bir eser çıkmış ortaya.
Okumak beklediğimden çok ama çok daha keyifliydi. Ben sadece hayvanlar hakkında birkaç bilgi olur
İstanbul'un Nam Salmış HayvanlarıOrhan Bahtiyar · İstanbul Büyük Şehir Belediyesi Yayınları · 20222 okunma
Okur Takip Önerileri
Hartlepool Maymunu, bir İngiliz halk efsanesinden uyarlanmış, ırkçılık ve şovenizm (abartılı, saldırgan ve düşmancıl bir vatanseverlik ve ulusal üstünlük inancıdır; kendi milletinin üstünlüğünü savunan ve diğer milletlere ait tüm değerleri hiçe sayan kişilere şovenist denir) üzerine oldukça yerinde eleştiriler yapan, okuması çok keyifli bir grafik
Evett, Oathbringer nihayet bitti. Dalinar'ın geçmişini okumak beklediğimden çok daha zordu. Okurken afakanlar geçirdim bu ciltte desem yalan olmaz herhalde. Dalinar'ın öyle bir geçmişi vardı ki ben bile bir büyücü bulayım da zihnimi sildireyim diye düşünmeden edemedim. Onun ruh hali beni çok etkiledi. Üstelik sadece Dalinar da değil
Ortaçağ Avrupası'nda Cadılar ve Cadı Avı oldukça kapsamlı bir araştırma kitabı. Kitabın bütün konusu cadılar ve cadı avı üzerine olduğu için sayfalar geçerken sürekli aynı cümleleri okuyormuş hissine kapılmaktan korktuğumdan geniş bir zaman dilimine ayırdım okumamı. Bu kadar uzun ve kapsamlı bir araştırmayı okumak gerçekten kolay bir iş
İtiraf etmek gerekirse, okumayı her ne kadar sevsem de favorim diyebileceğim bir tür değil bilim kurgu benim için fakat Mevki Uygarlığı kesinlikle harika bir kitaptı. Beklediğimden çok daha akıcı ve merak uyandırıcıydı.
Umarım gelecekte de beni hızlıca sayfaları çevirmek isteyecek kadar merak ettirecek başka bilim kurgularla karşılaşabilirim.
Kitaptan kısaca bahsedecek olursak;
Kahramanımız Barrent ile birlikte gözlerimizi koca bir hiçliğe açıyoruz. Kim olduğumuz, nerede olduğumuz, nereden geldiğimiz, nereye gittiğimiz ve neden var olduğumuz hakkında hiçbir fikrimiz yok. Kitabın son sayfasına kadar da bütün bu sorulara yanıt aramaya ve her saniye yeni bir şey öğrenmeye devam ediyoruz.
Bu arada öğrendiğimiz ilk şey Barrent'ın bir katil olduğu ve hafızası silinerek Omega isminde kendisi gibi mahkumlarla dolu, dünyadan uzak bir hapishane gezegenine getirildiğimiz oluyor. Sonraki süreç ise tamamen Omega'nın tuhaf yasalarını öğrenmekle geçiyor. Tabi bir de hayatta kalmaya çalışmakla...
Kesinlikle herkese öneriyorum Mevki Uygarlığı'nı. Hatta bilim kurgu okumayı sevmeyenlere özellikle öneriyorum. Bu kitaba kesinlikle şans vermelisiniz.
Kaybolan O Günler, tamamen hakkında yapılan iyi yorumlar üzerine alıp okuduğum bir grafik romandı. Bu yüzden sayfalar akarken romanı sürekli olarak kafamda değerlendirmeye devam ettim.
Öncelikle size kitabın konusundan kısaca bahsedeyim sonra benim kitap hakkındaki yorumuma geçeriz.
-
Ana karakterimiz olan Lubin'in hayatı, akrobatlık yaptığı
Serinin üçüncü kitabıyla beraber yepyeni bir ortama girmiş gibi hissediyorum. Geri dönenler, yeni dahil olanlar, rolü giderek azalanlar, karakter bölünmesi yaşayanlar, hayatı değişenler vb. şeklinde özetleyebilirim aslında bu cildi ama biraz detaya girmeden de olmaz.
Bu sefer önce Shallan'dan başlamak istiyorum. Kendisi çok önemli bir
Normalde seri kitapların her biri için inceleme yazarım fakat bu sefer bütün kitaplar bittikten sonra topluca bir değerlendirme yapmak istedim.
Seri, melekler tarafından ele geçirilmiş ve harabeye dönmüş bir dünyayı anlatıyor.
(Öncelikle, meleklerle ilgili kitapları okumamın üzerinden çok uzun zaman geçtiği ve o konuyla ilgili okuduğum kitap
İtiraf etmek gerekirse kitabı okumaya başlamadan önce sıkılacağımı düşünmüştüm ama tam tersi bir durumla karşı karşıya kaldım. Bu kadar akıcı olmasına hala inanamıyorum desem yeridir. Resmen bitene kadar okumayı bırakamadım.
Demek ki bir kitabın bu kadar akıcı olması için olağanüstü bir hikayeye ya da olağanüstü bir anlatım tarzına sahip olmasına
Harika bir kitaptı.
Fazlasıyla gerçek ve etkileyici bir hikayesi vardı. Yazarın Fareler ve İnsanlar'dan sonra okuduğum ikinci kitabıydı ve ben Steinbeck okurken derinden üzüleceğimi önceden göze almam gerektiğine kesinlikle inanmış durumdayım artık. Yazdığı karakterlerle bağ kurmak son derece kolay, son derece de kalp kırıcı ama kitap bittiğinde geriye kalan hüznün yanında iyi ki okumuşum memnuniyeti yeri doldurulamaz bir his benim için. Umarım bütün kitaplarında hissedebilirim bunu.
Kendisini favori yazarlarım arasına eklemeyi çok istiyor, sonraki kitaplarını okumayı da şimdiden sabırsızlıkla bekliyorum.
8/10 puan verdi
İstiridye Çocuğun Hüzünlü Ölümü'nün başka bir yayınevi tarafından yeniden basıldığını görünce bendekini paylaşmadan duramadım. Bu kitabı raflarda görür görmez hemen almak istemiştim. O zamanki fiyatı normalin biraz üzerindeydi. Ben de öğrenci olduğum için ilk başta o parayı vermeye kıyamamıştım. Minicik bir kitaptı zaten üstüne bir de o zamanlar jelatinli bir şekilde koyuyorlardı bu kitabı raflara; içini asla göremiyordun. Arka kapakta da sadece "yüzünüzde asılıp kalacak gotik bir gülümseme" yazdığı için tamamen gizemden ibaretti ama Tim Burton filmlerini de çok sevdiğim için en sonunda dayanamayıp almıştım.
İşte o gün Tim Burton hakkındaki fikirlerim birazcık değişti. Bu filmleri çeken biri nasıl bir hayal gücüne sahiptir diye düşünürdüm hep; kitabı okuduktan hemen sonra ise bu adam yönetmen olmasaymış manyağın biri olur usulsüz işlere bulaşırmış demekten kendimi alamamıştım. Hepsi ayrı ayrı şaşırtmıştı beni ama özellikle kitaba ismini veren öyküyü okuduğumda ne kadar ürperdiğimi hala hatırlıyorum.
Biri çıkıp bu adam Neil Gaiman'ın kitaplarındaki çocuklardan biriymiş şimdi büyümüş ve yönetmen olduktan sonra bu kitabı yazmış dese inanırdım öyle söyleyeyim.
İstiridye Çocuğun Hüzünlü Ölümü ve Diğer HikayelerTim Burton · Altıkırkbeş Yayınları · 2018692 okunma
İçinde hem bildiğim hem de ilk kez okuduğum, kulağa masum gelen ama asla masum olmayan, klasik, ne ekersen onu biçersin konulu, haliyle teması da karma olan bir sürü masal vardı içinde.
Hemen hemen hepsinin giriş, gelişme ve sonuç bölümleri birbirinin aynıydı. Üç beş tanesini okuduktan sonra diğerlerinin de başlar başlamaz nasıl biteceğini biliyorsunuz. Karakterlerin de çoğu yine birbiriyle aynı tiplerdi;
Cadıların aklınıza gelebilecek her türlü şeye dönüştürdüğü prensler, saf kalbiyle prensini kurtaran geleceğin prensesi genç kızlar, fakir ama gönlü bol insanlar, konuşan hayvanlar, kurnazlığının bedelini ağır ödeyen aç gözlüler...
Kısaca günümüzde dolandırıcılara yem olur bu diyeceğimiz fazla iyi niyetli, saf ya da bilgisiz -nasıl tanımlıyorsanız- insanlar bu masallarda iyilik eden iyilik bulur karmasından faydalanarak büyük zenginliklere kavuşuyorlardı.
Masallara düşkün bir çocukluk geçirmek tam da bu sebeple sizi büyüdüğünüzde hayal kırıklığına uğratabiliyor. Çünkü büyüdükçe öğreniyorsunuz ki aslında her zaman ektiğin neyse onu biçmiyorsun. Kurnaz ve kötü kalpli insanlar da her zaman bu kadar kolay cezalandırılmıyor. Karma zaman aşımını uğrayabiliyor ve beklentiler toz olup uçuşabiliyor.
Bu masallara bakınca insan acaba eskiden dünya daha adil bir yer miydi diye düşünmeden edemiyor. Her şey giderek daha kötü mü oldu yoksa adalet her zaman sadece masallarda mı yerini buluyordu? Cevap ne gerçekten bilmiyorum ama masallarla büyüyen biriyseniz ektiğinizi biçeceğiniz günün bir gün geleceğine olan inancınızdan asla vazgeçemiyorsunuz.
Suspus'u üzerinde çok severek okuduğum yazarlardan biri olan Neil Gaiman'ın kitap hakkındaki düşüncesini gördükten sonra almaya karar vermiştim.
"Keşke bu kitap ben çocukken yayımlanmış olsaydı, o zaman kendimi bu kadar yalnız hissetmezdim."
Çocukken yaptığım, okuduğum, izlediğim, oynadığım her şey benim için çok kıymetli olduğundan bu tek cümle tabi ki beni hemen kandırdı ama...
Öncelikle ben sevgili Neil Gaiman'la aynı fikre sahip değilim. Gerçi onun sözüne güvenip ilham veren bir kitap okuyacağımı sanmak tamamen benim hatam. (Onun da kitaplarında çocukları düğme gözlü kadınlarla savaştırıp, mezarlıkta hayaletlerle büyüttüğünü bir anlığına unutuvermişim )
Onun aksine ben bu kitabı çocukken okumuş olsaydım eğer muhtemelen beni yalnızlıktan kurtarmaktan çok içimi daha büyük bir hüzünle doldururdu. İçeriği bir çocuk için çok kasvetli ve karanlık. Ayrıca içinde çok az yazı var. Yazar bir şiir yazmış ve onu resimlerle dolu bir kitaba çevirmiş. Haliyle okumaktan çok resimleri inceliyorsunuz ve hakkını burada teslim etmek gerek, içindeki çizimler harikaydı. Çocukken okusaydım ne resimleri ne de içindeki şiirvari hikayesini beğenirdim ama şimdi, bu yaşımda hepsine bayıldım. O karanlık ve depresif atmosfer bir çocuk kitabına yakışmasa da kitap çok yetenekli birinin elinden çıkmış ve övgüyü hak ediyor.
Bu yüzden kitabı sadece resimli kitap severler ve büyüdüm artık çocukluğumu özlemeye başlayabilirim diyenler için öneriyorum. Çocukların şimdiden -en azından kitap okurken- depresyona girmesine gerek yok bence.
