Bünyamin Çetin
@edebiyat_16
Allah, insanı iddiasından vurur.
Türk Dili ve Edebiyatı Öğretmeni
Bursa
52 okur puanı
Eylül 2021 tarihinde katıldı
Bir kitap okudu
216 syf.
10/10 puan verdi
·
Beğendi
·
6 günde okudu
Aptal olmak üzücüydü ama aptal görünmek özgürlüktü.
Okur Takip Önerileri
Allah ile tanrının aynı şey olmadığı kanısındaydı. Tanrının dinsel bir tarafı yoktu, bir tür sezgiydi, gizli güç gibi bir şeydi .
Merhametin özü kötücüldü, bu yüzden maraz doğuyordu.
Birine bir iyilik yaptıktan sonra kendini üstün hissetmenin verdiği bu doygunluk olmasa kimsenin kimseye iyilik yapacağı yoktu aslında.
ben bir fesleğen kokladım
şimşekler çaktı
gökyüzü ağladı
aklımın dipsiz kuyularına saldığım ipler kısaldı
yusûfun güzelliğini tartacak teraziler bozuldu
züleyhalar yusufsuz kaldı
ben bir fesleğen kokladım
çöller susuz güller bülbülsüz kaldı
leylasına hasret mecnunlar
çöllerde aşksız kaldı
ben bir fesleğen kokladım
nemrutun ateşi harlandı musanın denizi taştı
kabuk tutmadı sana hasret yaralarım
bir deniz fenerinin ışığında yeniden kanadı
ben bir fesleğen kokladım
şairler sustu şiirler yarım kaldı
çiğ tanesi düşmüş buğulu gözlerim
senin hasretinle yollarda kaldı
(B.Ç)
Gri, gri, gri...
Sabah, sis, yağmur
Bulut, bakış, hatıra
Ben de bir şarkı yoktu sen okudun
Bir ayna yoktu bende sen baktın
Bereketli toprakların uykusunda bir köktüm
Senin bakışınla yeşerdim yağmurlar yağmadan
Gözlerinde bir şimşek çaktı bakışlarım ıslandı
Yanakların yağmurdan ıslak, gözlerin güneşli
Kurtlar doğuruyor, kuzuları kollayayım
Sen gözlerinle beni okşasan
Çoban değneğim tesirli bir silah olacak
Sen gözlerinle beni okşa
Çoban değneğim tesirli bir silah olacak
Savaş bitince senin için taze incirler
toplayacağım
Seninle kalacağım
Seninle okuyacağım
Ve seni güneşli hayranlığında öpeceğim
Eğer bulutlar izin verirse..
Mohammad Ebrahim Jafari
Ay gibi parlayan Yusuf Mısır’a köle diye getirilmiş, pazarda satılacaktı. Herkes ona bir paha biçiyor, âşıkları sıraya girmiş müşteri yazılıyordu. Kimisi sandık sandık mücevher, kimisi çuval çuval misk, kimisi top top kumaş hazırlıyorlardı. Rayiç yükselmiş, fiyat arttıkça artmıştı. Tam o sırada yüzündeki çizgilerden bütün ruhunun haritası okunabilen iki büklüm bir ninecik
korkak adımlarla kalabalığa yaklaştı. Heyecandan sesi titriyordu:
“Bana yol açın. Yusuf’u almak istiyorum! Sakın beni unutmayın, mezatta pey süreceğim, bana yol açın!”
Muhafızlardan biri önünü kesti:
“İlahi nine; asillerden ve zenginlerden bunca âşığı varken Yusuf’u neyle alacak mezat terazisinin kefesine ne koyacaksın?” Ninecik elini kuşağına attı:
“İşte bir kelep size; tam 99.999 ilmek, yaşlı gözlerimin emeği!..
Bu kadar hesap yapmaya ne gerek vardı? Hepi topu aşk işte. Gelir, yaşanır ve günü gelince biterdi.
Unutmak bu lisanda kaç hecedir?
Bahçelerde mor meni
Verem ettin sen beni
Ya sen İslâm ol ay gız
Ya men olam Ermeni
Sende bıçak bende yürek yarası
Seni kirpiklerimle öldürürüm diyen yâr
Aman sakın durmasın öldürürse öldürsün