Elif ucar
@elifucr21
Bu metin İngilizce dilinden otomatik olarak çevirilmiştir. Orjinali Göster
OkumakPsikolojik danışmanlık ve rehberlik.
Üniversite
14 Şubat
131 okur puanı
Haziran 2021 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
İnsanlardan ve bütün canlılardan iğreniyorum. Kendimdense nefret
etmekten yoruldum ve bu konuda hiçbir şey hissetmiyorum. Oksijene alıverişi olan her yaratık midemi bulandırıyor. Gözkapaklarımı derime kaynak makinesiyle yapıştırmak istiyorum. Bir canlı daha görmemek için! Ellerimden, ayaklarımdan korkuyorum. Kalabalıklar korkuyorum. Tek isteğim bütün düşündüklerimi içinde barındıran beynimi bedenimden yırtıp uzay boşluğuna fırlatmak
Ve en ufak bir acı hissetmiyorum. Bir yaşama makinesi haline gelmiş olmamdan, tamamen ben sorumluyum. Eğer dogsaydım Ingiltere kraliçesinin çocuğu olarak yine kaçardım evimden! Hatalı bir üretim olarak, yaşamak her zaman kolay olmadı ama her insandan daha özgür oldum. Kendi varlığımı bile reddettim. Her yeni gün, içimdeki bin sesten birini dinleyip bin ayn iş yaptım.
Yaşamaya mecbur olmak hafife alınacak türden değildi. Belki çok farklı amaçlarla yazılmıştı söz- ler, ama ben biliyordum yaşamaya mecbur olmanın ne demek olduğu nu. Ben görmüştüm, hayatta birkaç saniye daha geçirmek için yüreğini satmış insanları. Anlıyordum söylenenleri. Görünmez ve adı konula- maz bir zorunluluk. Madem doğdun, yaşayacaksın! Ne kadar acı çek- sen de, ne kadar kendinden nefret etsen de, nefes almaya, uyanmaya devam edeceksin. Çünkü insansın. Doğal değilsin. Doğanın üstünde- sin! Dünyanın Tanrısı sensin!..
Okur Takip Önerileri
İnsanın kendini öldürmesi ahlaki cesaretin başarısızlığa uğraması, yaşamın saçmalığını kucaklama sorumluluğunu bırakmasıdır.
Harika vakit geçiriyorum, keşke ölsem.
Doğmuş olmaktan şikayetçiyim. Işık ve güneşten şikayetçiyim.
Sen yavaş, sen kötü mektup yazarı, sen öfkeli, sen sevgili; sen şimdi ne? Hiçbiri... Huzur sadece senin kucağında olmak. Tek istediğim bu.
O hep sana ihanet eder Ama sen onu sevmeye devam edersin...
Hayatımda mutlu günlerimde olmuştu elbette ama mesele sadece mutlu olmak değildi. Önemli olan yaşadığın hayatın bir anlamı, bir değeri, olduğunu hissetmekti.
Haklı olanı güçlü kılamadığımız için güçlü olanı haklı kıldık.
Ve içimde geriye dönmek korkusu var. Hiçbir şeyi hatırlamak istemiyorum. Elimi cebime sokarken bana iki gün evelini hatırlatacak bir kağıt parçasına, bir şeye rastlamaktan korkuyorum
Okuyorum ama aklım hep meçhul kimliğinde.
Vahanın palmiyeleri ufukta görünmüşken susuzluktan ölmek...
