Hoşgörünün sonunun kimi zaman dosdoğru hoşgörülemeyecek durumlara vardığını kanıtlamak da çok kolaydır. Bir kez bu yola girildi mi de, nereye çekerlerse oraya gider insan. Ben bir kadını bütün mutsuzluklarıyla birlikte seviyordum, hepsi bu.
Sayfa 266
480.jpg){kind=small}
…Yalnız ve yalnız kadınlığına indirgenmiş olmayı istemiyordu. O yaşımda, yaşadığım dünyadan öylesine habersizken, 'kadınlık' sözcüğünün kadınlar için bir hapishane olabileceğini nereden bilebilirdim?
Sayfa 107
“Hala her şeyi elden kaçırabilirim," diyordu Lila, "bunun için yeterince genç sayılırım. Yaşlanınca bir şeyleri elinden kaçırma şansı azalır insanın; artık zaman kalmaz buna. İnsan önceden kaçırdıklarıyla yetinerek, sakin sakin yaşayabilir. 'Ruh dinginliği' denerek anlatılmak istenen bu işte.
Sayfa 66
Okur Takip Önerileri
Yaşamın en affedilmez huyu, insanlara kendilerini müstesna hissettirip, sonra da ansızın onları gerçekle yüzleştirmekten zevk alışıdır.
