Çocukken anne babaya karşı geliştirilen olumsuz duyguların üstünün kapatılmasıyla başlayan süreç, insanın giderek kendisine yabancılaşmasına ve sonunda kendisi olamamanın suçluluğunu yaşamasına neden olur. Varoluş suçluluğu denilen bu duygu anlamlı bir yaşamı gerçekleştirememiş olmaktan kaynaklanır.
Sayfa 55
"Kadercilik ve uyuşukluk, çevreyle baş edememenin doğal sonuçlarıdır."
Çok şükür benim sınırsız iç zenginliğim var da tenhalıktan hiç yüksünmem.
Sayfa 290 - Can Klasik
Okur Takip Önerileri
...olduğum yerde, olduğum gibi...
Sayfa 284 - Can Klasik
Yaman savunucuyumdur çekingenliğin. Öyle seyrek rastlanıyor ki günümüzde! Hiç de sönük olmayan, hatta aslında cevherli olan kimselerde çekingenlik son derece çekici, insanları saran bir duygudur.
Sayfa 264 - Can Klasik
Kaç çiçek kim bilir sergiler renklerini,
Gözlerden ırak,
Itırını çöl kumuna saçmaya tutsak.
Sayfa 263 - Can Klasik
Bak, işte, gene hemencecik onu düşünüyorum. Her zaman aklıma gelen ilk insan! Nasıl da suçüstü yakalıyorum kendimi ama?
Sayfa 260 - Can Klasik
Hayatta nelerin zorunlu ve uygun olduğunu ayırt etmek, çevrenin kuşkusunu çekmemeye çalışmak, sağlığına, saygınlığına sahip çıkmak ve iç huzuruna kavuşmak... bunlardır benim sana dayatmaya çalıştığım hedefler.
Sayfa 248 - Can Klasik
Hani bir söz vardır: Erdem kendi kendinin ödülüdür, derler.
Sayfa 238 - Can Klasik
Gerçek bir mutluluk içindeymiş gibiydi...
Sayfa 181 - Can Klasik
İnsan ancak kendi evine giderken içinden geleni yapar.
Sayfa 180 - Can Klasik
İnsan ruhunun ilginç durumlardaki kişilere karşı bir yufkalığı vardır. Örneğin, evlenen ya da ölen genç insanların her zaman iyiliği konuşulur.
Sayfa 170 - Can Klasik
Evlilikte kader akla, mantığa sığmayan bir şeydir.
Sayfa 156 - Can Klasik
...iyimser kişiler zaten böyledir. Hayatta her zaman bulunduklarından daha çok şey umarlar. Ama umduklarını bulamayınca da büyük bir üzüntüye kapılmazlar. Hemen yeni bir umut doğar içlerinde.
Sayfa 140 - Can Klasik