Eslem Yel
@eslem_yel
Karanlıktan korkan küçük kız, tanıdığını zannettiği karanlıkla ilk kez karşılaştı
Karanlık onu yuttu, küçük kız kayboldu.
20 Ocak
822 okur puanı
Mayıs 2017 tarihinde katıldı
Eslem Yel bir yorumu yanıtladı.
Bir kar fırtınasının ortasındayım. Rüzgâr yüzümü kamçılıyor, tabakalar halinde, hızla savrulan kar taneleri gözlerime batıyor. Bembeyaz katmanların arasında tökezleyerek ilerlemeye çalışıyorum. İmdat diye bağırıyorum, ama rüzgâr çığlıklarımı boğuyor. Düşüyorum, karın içinde soluk soluğa yatıyorum; beyazlığa karışmışım; rüzgâr kulaklarımda inildiyor, karın taze ayak izlerimi sildiğini görüyorum.
Sayfa 77Kitabı okudu
Bu yorum görüntülenemiyor
Eslem Yel bir yorumu yanıtladı.
"İçimde haritalar var ama kayboldum."
Sayfa 412Kitabı okudu
Hayır baktığınız noktayı görüyorum ve buna istinaden diyorum ki, söylediğiniz cümle size veya bir başkasına göre gayet doğru ya da yanlış olabilir. Fakat inanç insanın kendisindedir. Topluma açık değildir.
Eslem Yel bir yorumu yanıtladı.
"Yüreğim acı çekmekten korkuyor."
Sayfa 153Kitabı okudu
Birincisi, yürek değil varlık denir ona... İkincisi, tabi ki korkacak, bu insan olmanın gereği, bundan çekinmek yersiz. "Kúl olmadan nasıl yeniden dirileceksin?" der buyuk ustad Nietzsche. Acı çekmekten korkuyorsan, zaten acı başlamıştır. Önemli olan üstüne gidip, acıyı çekip sonra o acidan kendini bulmak
6 önceki yanıtı göster
Bu cümleyi kurduğunuza göre bence siz somutlaştırdınız. Çünkü gerçek anlamında kullanmadım hiçbir zaman.
Sadece demek istediğim verdiğiniz örnrk ve savunduğunuz düşünce yine bence uyuşmuyor. Çünkü dediğinize göre herkes mutlu olmak için nir kere düşmeli. Sonra yinede kalkabilirse mutlu olacak. Karma gibi. Ama bende diyorum ki mutlu veya olumlu düşünceker için düşüp yerden kalkmaya gerek yok. İnsan düşmeden de yüreyebilir. Eğer düşüpte kalkarsa o insandan güçlüsü olmaz. Ama benim paylaştığım alıntı acıyı yaşamak istemeyen birinin korkusu. Belki çok canı yandı, çok korkuyor. Belki de tamamen saf korku. Bilinçsizce.
Gerilmek mi... Hayır...