9 yasindaki yegenim evde kendi kendine oynarken kapi esiginden onu izlemenin verdigi tadi hikayedeki cocugun dogayla icice benzetmeleri ve onlarla konusmalarini okurken aldim. Bu acidan baktigimda kucuklugumde yalniz kaldigim zamanlardaki cocuklugumdan kucuk kareler gozumde canlandi. Cocugun ve dedenin uyumu ve dogaya saygilari sanırım günümüzde beceremedigimiz esas olan sey. En sonda Mümin dedenin bütün deger yargilarini kizi ve torunu icin cignemesi, cocugun sonundan daha cok etkiledi beni. Okunmasini siddetle tavsiye edebilecigim akici bir kitap.
