Ne tuhaf, her şey O’nu anıyordu ve biz O’nu anmak yerine. O’nu anan eşyaya bağlanıyorduk. Hiç ayrılamayacağımız Hakk’tan kaçarken, mutlaka ayrılacağımız dünyaya yapışıyor, arzular ayaklarımızı kıskıvrak bağlamışken Allah’a doğru yol aldığımızı sanıyorduk
Biz sevdiğimiz şeylerin köleleriydik azad kabul etmeyen. Biz erteleyenlerdik her güzeli….