Çaresiz sizleri biraz korku, biraz açlık ve biraz maldan, candan ve hâsılattan eksiklik ile imtihan edeceğiz. Müjdele o sabırlıları.
Ki onlar, başlarına bir musibet geldiği zaman,"Biz Allah'a aidiz ve sonunda O'na döneceğiz."derler.
Felakette ortak benzerlik iki kalbi yaklaştırır.
Kemik kırığı ile duyulan acı birbiriyle doğru orantılıdır. Kırığın şiddeti arttıkça acının şiddeti de artar. Onur kırığı ile duyulan acı ise ters orantılıdır. Darbe sayısı arttıkça hissedilen acı azalır, hassasiyet tabakası kalınlaşır. Onur dumur olur.
Okur Takip Önerileri
Normal insanlar birbirlerine benzer; ama her delinin kendine özgü bir deliliği vardır.
Hayatın tek doğrusu yoktu, hayatın birkaç ya da birçok doğrusu da yoktu, hayatın sayısız doğrusu, sayısız yanlışı vardı, her hayat tekti, benzersizdi.
Bazen okuduğu romanda, hikâyede yer alan önemsiz bir kişiye takılırdı. Takıldığı kişinin metne girme nedeninin bir tek cümleden ibaret olduğunu görür, herkesin hayatının doğru söylenmiş bir cümleye sığabileceğini düşünürdü.
Çalışma ve acı insanın iki yüzüdür.
Yıllar boyu deliliğine bir özne arıyordu. Sonunda beni buldu.
Onu unutacağımı sandığım da olmuyor değildi. Ama unutmak insanın yapacağı değil, başına gelecek bir şeydir ve benim başıma gelmedi.
Kişi kendisi için açık ve seçik olarak sadece sağlık, zenginlik ve esenlik diler. Kendisini gözleyebilseydi ve yüreğini duyabilseydi, aslında hiç durmaksızın bir olumsuzluk ezgisi söylediğini, yani endişelerden, sağlıksız imgelerden ve başına gelebilecek ya da belki hiç gelmeyecek korkunç olayları beklemekten ibaret bir felaket duasıyla yakardığını işitebilecekti.
Her insanın içinde taşıdığı kaos yani kendi cehennemi; dünya üzerine çatışma ve ayrımcılık, ya da ırklar, ideolojiler ve inançlar arasındaki savaşlar formunu alarak yansır.
Vapur iki yaka arasında bin bir nazla süzülürken sanki satırları okumamış da gözümde canlanan o sahneleri izlemiştim. O gün kitabı bitirdiğimde, her metin kendi okuma mekânlarını ister diye düşünmüş, sonrasında da okuyacağım kitaplar için mekân seçer olmuştum.
Hastalarımızın hayatı ve benliği bizim elimizde olabilir, yine de kazanan hep ölümdür. Siz ne kadar mükemmel ya da hatasız olsanız da, hayat değildir.
Dünyaya gelmek için nasıl bir kavga verdiğimizi, nasıl acılar çektiğimizi bilmiyoruz ama bu dünyadan ayrılmanın çoğu zaman hiç de kolay olmadığını biliyoruz.
Kadınların neden evlendiklerini anlıyorum: yalnız kalabilmek için.
