Kör biri için gökkuşağının renkleri ve sağır biri için kuş sesleri nasıl boşunaysa, yürekle algılanmayan zamanda öyle boşa gider, kaybolur. Ama ne yazık ki düzgün atmasını bildiği halde kör ve sağır olan nice yürekler vardır.
İnsanı bir acı sarar da insan zanneder ki,o acı sadece onda var. Ve sanır ki o acıdan ne birinin haberi var, ne de birinde devası var.Fakat derdi verenin elbet bir bildiği var. Her derdin
elbet bir çaresi var.
Bu yaşımda yüreklendirenmeye artık neredeyse hiç açık değilim ;öncelikle benim söz konusu olmadığım durumlarda devreye giren bir yüreklendirmenin bana ne yarari olabilir ki?