Ah Maria, niçin seninle bir pencere kenarında oturup konuşamıyoruz? Niçin rüzgarlı sonbahar akşamlarında, sessizce yan yana yürüyerek ruhlarımızın konuştuğunu dinleyemiyoruz? Niçin yanımda değilsin?
Sayfa 155Kitabı okudu
‘’Dünyada bir tek insana inanmıştım. O kadar çok inanmıştım ki, bunda aldanmış olmak, bende artık inanmak kudreti bırakmamıştı. Ona kızgın değildim. Ona kızmama, darılmama, onun aleyhinde düşünmeme imkân olmadığını hissediyordum. Ama bir kere kırılmıştım. Hayatta en güvendiğim insana karşı duyduğum bu kırgınlık, adeta bütün insanlara dağılmıştı; çünkü o benim için bütün insanlığın timsaliydi. Sonra, aradan seneler geçtiği halde ona bağlı olduğumu gördükçe, ruhumda daha büyük bir öfke duyuyordum..’’
Sayfa 145Kitabı okudu
Her yerde olma avantajının sefasını süren,Tanrı değil Acıdır.
Sayfa 68Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Yaşlandıkça, büyük korkuları alaylı sırıtmalarla değiş tokuş etmeyi öğreniriz.
Sayfa 57Kitabı okudu
Belirsizlik içinde sürüklenedururken,en ufak kedere bir cankurtaran simidi gibi yapışırım.
Sayfa 53Kitabı okudu
Sadece,canım isteyince ölmek elimde olduğu için yaşıyorum:İntihar fikri olmasa,kendimi çoktan öldürmüş olurdum.
Sayfa 52Kitabı okudu
Hüzün: hiçbir mutsuzluğun doyuramadığı bir iştah.
Sayfa 41Kitabı okudu
96 syf.
9/10 puan verdi
·
Beğendi
“Biliyor musunuz hiç dostum yok; olmasını da istemiyorum. Herkesle iyi geçiniyorum; ama, kimsenin bana yaklaşmasına izin vermiyorum.”
